Ετικέτα: Ποίηση

Πώς να σε πάρει ο ύπνος με τέτοιες μυρουδιές ένα γύρο σου; Θαμμένοι σ’ ένα σπίτι αποστειρωμένο, μέσα σε γάζες και στο οινόπνευμα. Ακουμπισμένοι στο γραμμόφωνο που παίζει τα...

Αγάπη μου, προτιμώ τα τριαντάφυλλα απ’ την πατρίδα· Και πιο πολύ από τη φήμη και την αρετή Μ’ αρέσουν οι μανόλιες. Όσο αυτή η περαστική ζωή δε...

Τα βήματα, τα βήματά σου τα γνώριμα τ’ αγαπημένα που είναι χαμένα. Έχω ποθήσει τη μιλιά σου, τα μάτια σου, τα δυο σου χέρια. Κι έχω διψάσει τα...

Βαθύτερο ἀπ᾿ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ταραχὴ ποὺ φέρνει μέσ᾿ στὸ στῆθος ἡ ἐπιθυμία ζεῖ στὸ θαλάσσιο βράχο ἕν᾿ ἄνθος ὁλομόναχο. Ποιὰ φωνὴ τὸ κυρίεψε καὶ μοιάζει...

Αυτό που είμαι, είναι πιο πολύ από αυτό που κάνω, μα αυτό που κάνω, είναι αυτό που είμαι. Δεν οδηγούμαι σε έναν δρόμο, οδηγούμαι για να φτιάχνω έναν δρόμο. Να...

Σαν το βαθύ νερό μιλούσε. Οι λέξεις του από ψηλά έσταζαν άγνωστο δάκρυ. Εγώ άκουγα μέσα μου βροχή. Ο Θεός ήταν. Προσευχόταν να μην τον αγνοώ.    

Νύχτωσε στη θάλασσα, νύχτωσε κι εδώ. Νύχτωσε κι έξω από τα μάτια. Και μονάχα στο μαξιλάρι μας αγρυπνά ένα ό ν ε ι ρ ο, που κοιμάται και...

Μ' έκοψαν με χώρισαν στα δυο τη μια πλευρά μου τη μια φτερούγα μου και είμαι μια στάλα αίμα στα χείλη σου ένας αγέρας στα δάχτυλά σου   Δεν...

Εδώ, που άνθρωποι κάθονται και ακούν τους στεναγμούς τους¨ Που από το τρέμουλο ριγούν τα θλοβερά, γκρίζα μαλλιά τους, Που η νιότη γίνεται ωχρή, ασθενική και...

Ψάξε στην καρδιά σου να βρεις τον ήλιο που έφυγε.