Ετικέτα: Ποίηση

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα Κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ Νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή Την ασήμαντη παρουσία μου...

Σε χαμηλωμένο φως που δεν ξέρει την περηφάνια βασιλεύεις εσύ που την ξέρεις. Σε απαλή εγκατάλειψη τραμπαλίζεται το χαμόγελό σου, φρέσκο φύλλο που παίζει με μικρό βοριά. Κι...

Στου δυνατού έρωτος το άκουσμα τρέμε και συγκινήσου σαν αισθητής. Όμως, ευτυχισμένος, θυμήσου πόσα η φαντασία σου σ' έπλασσεν· αυτά πρώτα· κ' έπειτα τ' άλλα -πιο μικρά-...

Που είσαι αγαπημένη; Μήπως σ’ εκείνο το μικρό παράδεισο, να ποτίζεις τα λουλούδια που σε κοιτάνε όπως τα βρέφη το στήθος της μάνας; Ή μήπως στο δωμάτιό σου, όπου...

Ἄνθρωποι ποὺ ταξιδεύουν μόνοι: κατὰ κανόνα σιωπηλοί, πιάνοντας θέση σὲ παράθυρο. Δὲν ἔχουνε ἀποσκευές, δὲν ἔχουνε κανέναν νὰ τοὺς περιμένει.   Συνέχεια κοιτάζουν ἔξω. Ἂν κάποιος τοὺς ρωτήσει ποῦ πηγαίνουνε, μοιάζουν σὰ...

Όταν λείπεις, δεν ξέρω που είμαι. Το σπίτι αδειάζει.    

Η συζήτηση στο κρεβάτι θα 'πρεπε να 'ταν απλούστερη Μα να ξαπλώνεις μαζί έχει ρίζες βαθιές: Έμβλημα ειλικρίνειας μεταξύ δυο ανθρώπων. Ωστόσο όλο και περισσότερος χρόνος φεύγει...

Αρχίζω με το σ’αγαπώ και με αυτό σκοπεύω να τελειώσω. Που λες περάσαμε πολλά. Πολλές φορές αυτή η φλόγα της καρδιάς λύγισε απ’ την ορμή των γεγονότων που...

(1939 - 20 Ιανουαρίου 2020) Η ανορεξία της ύπαρξης |Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ   Δεν πεινάω, δεν πονάω, δεν βρωμάω ίσως κάπου βαθιά να υποφέρω και να μην το...

(Nachtgedicht)    Να σε καλύψω όχι με φιλιά απλώς και μόνο με το σκέπασμά σου (που απ’ τον ώμο σου γλίστρησε) στον ύπνο σου να μην κρυώνεις   Κι ύστερα σαν ξυπνήσεις το παράθυρο να κλείσω και να...