Ετικέτα: Ποίηση

Σκέψου πιο ήρεμα και πιο βαθιά. Αρμόνισε την ύπαρξη σου με το γενικό ρυθμό που πλημμυρίζει τα πρωινά τους ορίζοντες. Ισορρόπησε τον εαυτό σου και τοποθέτησε τον απέναντι στην...

Έναστρη εσύ στη μίαν άκρη εγώ στην άλλη της αφιλόξενης αυτής γης θυμάσαι τρέχαμε το φθινόπωρο μες στη βροχή στους υπαίθριους συνοικιακούς κινηματογράφους ύστερα καθόμαστε στα μαρμάρινα σκαλοπάτια κάποιων σπιτιών θυμάσαι έναστρη εκείνη τη βροχή εγώ στη μία τώρα εσύ στην άλλη άκρη της αφιλόξενης αυτής γης.  

Κάθεται και βλέπει προς την είσοδο Μέχρι κοπόσεως βλέπει προς την είσοδο. Ίσως μπει. Απόψ’ ίσως να ‘ρθει.  

Να έχεις ελεύθερες λέξεις στο σπίτι, να σου κελαηδούν, να φεύγουν οι μανταρινιές από τον παράδεισο και να ζηλεύει η γειτονιά.   Έτσι απλά είναι όλα.

Τίποτα να μην έχω εγώ μονάχα εσένα    

Όλη τη μέρα το πρόσωπό σου βασανίζει τα μάτια μου. Και δε θέλω να το χάσω. Συλλογισμοί πάνω στην επιθυμία. Πάνω στο συνεχές ανικανοποίητο, είτε με την απόχτηση...

Αν ήξερες πως άρχιζες κάτι άλλο! Μα εδώ πέρα ξαναρχίζεις μια ιστορία γνωστή, μιαν ιστορία πεπατημένη. Αυτό είναι που δε σ’ ελκύει. (Από τη Συλλογή "Στιγμές", 1958)

Είχα ξεχάσει πως μυρίζει το γιασεμί. Αλλά βγαίνοντας στη νύχτα, ξαφνικά, ντυμένος λεπτό χιτώνα τον ιδρώτα σου ντυμένος χρυσό ιμάτιο το άρωμά σου, χτύπησα πάνω στην οσμή του...

Φιλιά εχτές. Και σήμερα το βασανιστικό άρωμά της.  

Απόδοση Δημήτρης Βασιλειάδης   Το να επιθυμώ, να ονειρεύομαι, να δρω Θα πρέπει να σιωπήσω ή όχι; Εξουθενωμένη πια είναι «σαν… από  καιρό» Η σκέψη μου, κούφια, μακρινή ηχώ.   Για...