Ετικέτα: Ποίηση

Μια γυναίκα κλαίει στον ίσκιο της φωνής –ω χλοερά γόνατα- και φεύγει. Το κακό σαν άχρηστο ζώο. Έβλεπα τα στήθη της κι ήτανε βράδυ πολύφυλλο και φωισμένο. Σα μίσχος...

Μ' αρέσει μες στη νύχτα να σε νιώθω Μ' αρέσει μες στη νύχτα να σε νιώθω κοντά μου, αθώρητη στον ύπνο σου, σοβαρή κι ερεβένια, ενώ εγώ...

Άφησε με μονάχα λίγο να πάρω δύναμη απ' τα μάτια σου. Να ξεκουραστώ πλάι σου και να σε αγγίζω τρυφερά, κάθε φορά που λες πως μ' αγαπάς. Άφησε με να ζω μέσα απ'...

να τ’ αγγίξω είπε αυτός/ θα τσιρίξω είπε αυτή μια φορά είπε αυτός/ απαλά είπε αυτή να το δαγκώσω είπε αυτός/ πόσο; είπε αυτή δυνατά είπε αυτός/...

Είχα κλείσει όλα τα παράθυρα που έβλεπαν στον κήπο της σάρκας. Τα παντζούρια μόνο άγγιζαν, που έγερναν ξεραμένα κι άγγιζαν το χώμα. Μακριά στεκόμουνα από τη θέα των θνητών αστεριών. Φυλαγόμουνα,...

Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή δεν αξίζει τον κόπο. Επειδή σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη κι...

Ἄ! Τί ὠφελεῖ νὰ καρτερᾷς ὄρθιος στὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ καὶ μὲ τὰ μάτια στοὺς νεκροὺς τοὺς δρόμους στυλωμένα· ἂν εἶναι νὰ ῾ρθεῖ, θὲ νά᾿ ρθεῖ,...

Να ψάξουμε τα παιδιά τους γονείς των παιδιών τα παιδιά των παιδιών τις ανοιξιάτικες καμπάνες τις λύπες του φθινοπώρου τη σιωπή του χειμώνα *** *(Μετάφραση: Κώστας Ριτσώνης)

Με κατακρίνεις ότι συμπεριφέρομαι λιπόψυχα, αργά όπως κοντοστέκεται η φοβία να εντοπίσει ποιός κίνδυνος από μακριά φωνάζει τ’ όνομά της.   Είμαι τρωτή, γι’ αυτό. Όχι στη φτέρνα μόνο,   το ένιωσα παρότι ήταν...

Ι.   Πλῆθος λεμόνια ἐπάνω στὸ τραπέζι στὶς καρέκλες στὸ κρεβάτι κίτρινες λάμψεις τρέχουν τὸ σῶμα σου μ᾿ ἀρέσει ποὺ βρέχει νύχτα μὲ χίλια λεμόνια καὶ ξαφνικὰ ὁ φακὸς τοῦ δασοφύλακα νὰ σταματάει τοὺς βρεγμένους...