Ετικέτα: Τάσος Λειβαδίτης

Θυμάσαι τις νύχτες; Για να σε κάνω να γελάσεις, περπατούσα πάνω στο γυαλί της λάμπας. «Πως γίνεται» ρώταγες. Μα ήταν τόσο απλό, αφού μ’αγαπούσες.    

«Ήρθα», έλεγες πάντα μπαίνοντας στο δωμάτιο, παρόλο που δεν... σε περίμενε κανείς.   Όμως ακριβώς αυτό σου έδινε μια βαθύτερη απάντηση.    

Ένα πλατύ, δροσερό χαμόγελο έτρεχε πάνω στο γυμνό κορμί σου Σαν ένα κλωνάρι πασχαλιάς, πρωί, την άνοιξη Έσταζες όλη από ηδονή, οι ερωτικές κραυγές μας Τινάζονταν μέσα...

Κάποτε μια νύχτα θ’ ανοίξω τα μεγάλα κλειδιά των τρένων για να περάσουν οι παλιές μέρες οι κλειδούχοι θα ‘χουν πεθάνει, στις ράγιες θα φυτρώνουν...

Οι εραστές είναι ακριβά, ένδοξα κύπελλα, όπου ο ένας πίνει τον άλλον. Το πρωί πηγαίνουν σε ολοπόρφυρους, βασιλικούς δρόμους και το βράδυ πλαγιάζουν σε κρεβάτια κι...

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκαιο. Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου...

Ένας καινούργιος χρόνος. Τι μας περιμένει; Τι θα μας φέρει; Όνειρα, φιλοδοξίες, έρωτες, αινίγματα. Κι ω φτωχά ημερολόγια που ύστερα από τόσες γιορτές τελειώνετε τις μέρες σας μέσα...

Aλλά γιατί καμιά φορά στεκόμαστε στη μέση ενός αγνώστου δρόμου ή μπροστά σ’ ένα παλιό σπίτι. Τι μας θυμίζουν; Ποιόν αναζητούμε; Κι άλλοτε κάτω από μια γέφυρα...

Κάθομαι μερικές φορές και σκέφτομαι: να μπορούσα, λέει, να ξαναγυρίσω στο παρελθόν να τακτοποιήσω μερικά πράγματα, ν’ αποτελειώσω κάποια άλλα. Όμως τί σημασία θα ’χε; Είμαι κουρασμένος από τόσους...

Και να που φτάσαμε εδώ Χωρίς αποσκευές Μα μ’ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα Σα...