Ετικέτα: Τίτος Πατρίκιος

Τίποτα δεν αντιστεκόταν, ήλιος μεσημεριού του Αυγούστου φλόγιζε τον πηχτόν αέρα πύρωνε τις στέγες. Στο καφενείο πίναμε γκαζόζες κι οι σκοτούρες μας βουίζανε σα ζαλισμένες μύγες. Ως τη στιγμή που...

Κάτι ήθελε να πει ο άνθρωπος εκείνος κάτι τραύλιζε. Μα εγώ βιαζόμουν. Κάτι τραύλιζε ως την πόρτα. Ένας άνθρωπος ήθελε να μου μιλήσει κι εγώ βιαζόμουν.  

Μπορείς να γνωρίσεις ένα πρόσωπο όταν τα χείλια σου… ανακαλύπτουν τις αλλεπάλληλες επιφάνειες που σώρευσαν οι καιροί. Μα έπειτα δεν σου φτάνει. Έπειτα θες να βρεις όλες τις μικρές φλέβες καθώς...

Υπάρχουν πράγματα που ακόμα θέλω να κρατάω κρυφά υπάρχουν πρόσωπα που δεν κατονομάζω μ’ όλο που συνεχώς απομακρύνονται κι ούτε που θα ‘ταν τρομερό αν αποκάλυπτα τα πάντα μόνο που...

H απόφασή μου να μη σε συλλογιέμαι είναι μήπως και σώσω ό,τι μπορώ να σώσω κρύβοντας λίγες σπαταλημένες μέρες βαθιά μέσα στη μνήμη, ρίχνοντας τις άλλες μέρες από...

Ξεριζώνω τις λέξεις μία – μία απ’ το λαρύγγι μου. Αν στάζουν αίμα τυλιξ’ τες στο μαντίλι σου τυλιξ’ τες με μπαμπάκι η πάλι πιάσε τις με τη λαβίδα και...

Δεν είχα για πάντα βυθιστεί στα κατάμαυρα νερά βγήκα δύσκολα πάλι στον αφρό είδα τον ουρανό να φέγγει και πια δεν νοιαζόμον για το ανεκπλήρωτο παρελθόν δεν προσπαθούσα ξανά να...

Η σάρκα μου πάντα πονάει στα χτυπήματα, πάντοτε χαίρεται στα χάδια. Ακόμα τίποτα δεν έμαθε. *Από την Συλλογή “Αντιδικίες”, (1955)

Το θέμα της γενναιοδωρίας δεν είναι μόνο ηθικό, είναι και αισθητικό...  

Αν είδες ποτέ στη μέση του δρόμου δυο ανθρώπους να τους πηγαίνουν με χειροπέδες δεν αποκλείεται ο ένας να ήμουν εγώ που με ξαναστέλναν εξορία. Και κείνο το...