Ετικέτα: Τίτος Πατρίκιος

Άχρηστο μέσα στη μνήμα τ’ όνομά σoυ Χωρίς τους φθόγγους που το ζωντάνευαν Σαν τη χαμένη σύσταση σπιτιού Όπου κανείς δεν ξέρει πως έχω κατοικήσει.    

Άραγε πώς γεννιέται από ένα τίποτα η επιθυμία;   Πώς η επιθυμία γίνεται έρωτας, ο έρωτας πως αλλάζει σε μακρινή ανάμνηση;   Άραγε πως μπορεί η ανάμνηση να σβήνει μες στο τίποτα;    

(απόσπασμα)   …Σου μίλησα ποτέ για κείνη τη νύχτα που ως το πρωί κουβέντιαζα για σένα; (Είχε ένα κόκκινο αργοπορημένο φεγγάρι και λυπόμουν που δεν το ‘βλεπες.) Ποτέ δε σου...

Έγινε ξαφνικά όπως ξαφνικά έρχεται η άνοιξη. Μιλούσα γι’ αγάπη κι η αγάπη ήσουν εσύ, μιλούσα για το φιλί και το φιλί ήσουν εσύ, με τ’ όνομά σου, τη διεύθυνση του...

Θα παλέψω. Με τα νύχια και τις γροθιές με τα δόντια θα παλέψω. Και να ‘σαι σίγουρη πως θα χαράξω την παρουσία μου ανεξίτηλη στις πέτρινες κόχες του διαστήματος που θα...

Τίποτα δεν αντιστεκόταν, ήλιος μεσημεριού του Αυγούστου φλόγιζε τον πηχτόν αέρα πύρωνε τις στέγες. Στο καφενείο πίναμε γκαζόζες κι οι σκοτούρες μας βουίζανε σα ζαλισμένες μύγες. Ως τη στιγμή που...

Κάτι ήθελε να πει ο άνθρωπος εκείνος κάτι τραύλιζε. Μα εγώ βιαζόμουν. Κάτι τραύλιζε ως την πόρτα. Ένας άνθρωπος ήθελε να μου μιλήσει κι εγώ βιαζόμουν.  

Μπορείς να γνωρίσεις ένα πρόσωπο όταν τα χείλια σου… ανακαλύπτουν τις αλλεπάλληλες επιφάνειες που σώρευσαν οι καιροί. Μα έπειτα δεν σου φτάνει. Έπειτα θες να βρεις όλες τις μικρές φλέβες καθώς...

Υπάρχουν πράγματα που ακόμα θέλω να κρατάω κρυφά υπάρχουν πρόσωπα που δεν κατονομάζω μ’ όλο που συνεχώς απομακρύνονται κι ούτε που θα ‘ταν τρομερό αν αποκάλυπτα τα πάντα μόνο που...

H απόφασή μου να μη σε συλλογιέμαι είναι μήπως και σώσω ό,τι μπορώ να σώσω κρύβοντας λίγες σπαταλημένες μέρες βαθιά μέσα στη μνήμη, ρίχνοντας τις άλλες μέρες από...