Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Όσο για σένα, θλίψη μη μιλάς Παράπονο κανένα να μην έχεις Αιώνες τώρα παίρνεις έναντι το πρώτο κλάμα της ζωής μας.  

Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την, μόλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά και απότομα. Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδόσου, μόλο που το...

Όταν σε φιλάω, δεν είναι μόνον το στόμα ή ο αφαλός ή οι μηροί σου που φιλάω.   Φιλάω ταυτόχρονα και τις ερωτήσεις και τις απαιτήσεις και τις...

κανένα γυναικείο χέρι δεν κράτησα δεν χάιδεψα ως τώρα με την παλάμη μου με τ’ ακροδάχτυλα τόσο ανάλαφρα τόσο θερμά κι ερωτικά όσο ένα κοινό μολύβι   ένα μολύβι που κουρνιάζει ανάμεσα στον μέσο...

Θα 'ρθει μια μέρα που δε θα 'χουμε πια τι να πούμε Θα καθόμαστε απέναντι και θα κοιταζόμαστε στα μάτια... Καπνίσαμε -θυμήσου- ατέλειωτα τσιγάρα συζητώντας ένα βράδυ...

Σκότωσα άνθρωπο επιτέλους τον ξεφορτώθηκα με αργό ρυθμό βασανιστηρίων τη βδελυρή μου πράξη να απολαμβάνω.   Τον κατακρεούργησα   Ψαλίδισα πρώτα το κεφάλι μετά ξεκοίλιασα τα μάτια αν τολμάει τώρα ας με κοιτάξει αδιάφορα.   Άλειψα...

Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή δεν αξίζει τον κόπο. Επειδή σ´αγάπησα και σ´αγαπώ ακόμη κι ας μην...

– Κανείς δε σκέφτηκε ποτέ πώς άντεξε τόσο νερό στους ήλιους αιώνων είπε το ψάρι εκεί στο μακροβούτι μου. Η θάλασσα είν' τα δικά μας δάκρυα στους αιώνες είπε πάλι· και...

Δέσε την καρδιά σου στην δική μου φως να πλημμυρίσουν τα σκοτάδια. Γείρε, αγαπημένη μου, ακριβή μου, έστρωσα σεντόνι μας τα χάδια.   Κι αν μας ρωτήσουν οι ουρανοί ποιοι...

Δεν αποκλείεται να πεις πως ξέχασες την ώρα, την ημέρα, την ύπαρξή μου. Κι όμως εγώ παράτησα τις προσευχές για να ’μαι έτοιμος. Έκοψα τις νηστείες, έβαψα μαλλιά,...