Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Κουρελιασμένοι απ’ τ’ αγριεμένα κύματα πεταμένα υπολείμματα για πάντα από δω και μπρός στο σκοτεινό θάλαμο της γης με ισκιωμένο το μυαλό απ’ το ξέφρενο κυνηγητό της ασάλευτης πορείας...

Φρόντισα όσο μπορούσα το ντεκόρ. Στον καναπέ και στις καρέκλες εξώφυλλα των δίσκων νεκροζώντανες οι δόξες του ’50. Δυο τρεις αφίσες από κέντρα του καιρού κι ήδη το στερεό με...

Να κλαίς θέλω ψυχή μου Να κλαίς από έρωτα Όχι γιατί πονάς Αλλά γιατί γεμίζεις. Τόσο πολύ Που ξεχειλίζεις  

Έλα να παίξουμε. Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου. (Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη) Θα σου χαρίσω τους πύργους μου (Τώρα πια...

Ασκημούλα μου, είσαι σαν αχτένιστο κάστανο. Ομορφούλα μου, είσαι όμορφη σαν τον άνεμο. Αγάπη μου, σʼ αγαπώ, όπως και να ʼσαι. Ασκημούλα μου, πού είναι κρυμμένα τα στήθια σου; Κι εγώ θα...

Η σάρκα έγινε σελίδα το δέρμα χαρτί το χάδι έννοια αφηρημένη το σώμα καινούρια θεωρία του ανύπαρχτου. Αλήθεια, πώς να περιγράψω τη φύση όταν μ’ έχει εγκαταλείψει και μονο στην...

Το ανέβαλες. Κακοκαιρία μεγάλη, πέσανε χιόνια κλείσανε οι δρόμοι, πάγοι, μεγάλη ολισθηρότης. Καλά έκανες. Εάν δεν είναι ολισθηρή η επιθυμία προς τι να έρθει; (“ΠΟΙΗΜΑΤΑ”, Εκδόσεις Ίκαρος, 2011)

 μες στη νύχτα τώρα να σκεφτόμαστε τα χρόνια και τις γυναίκες που έφυγαν και χάθηκαν για πάντα και να μη μας νοιάζει για τις γυναίκες που...

Αγάπη, Εσύ, χαρά της γης και τ’ ουρανού ευλογία, που είσαι γλυκιά σαν τ’ άστρο της αυγής, που είσαι μεγάλη σαν την Παναγία! Εμπρός Σου γονατίζω, αγνή θεά, και...

Θά ῾ρθει μιὰ μέρα ποὺ δὲ θά ῾χουμε πιὰ τί νὰ ποῦμε Θὰ καθόμαστε ἀπέναντι καὶ θὰ κοιταζόμαστε στὰ μάτια Ἡ σιωπή μου θὰ λέει: Πόσο...