Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Ό, τι έφυγε, ριζώνει εδώ, στην ίδια θέση, λυπημένο, αμίλητο όπως ένα μεγάλο βάζο του σπιτιού, που πουλήθηκε κάποτε σε δύσκολες ώρες, και στη γωνιά της κάμαρας,...

Μήτε σε απέκτησα, μήτε θα σε αποκτήσω ποτέ, θαρρώ. Μερικά λόγια, ένα πλησίασμα όπως στο μπαρ προχθές, και τίποτε άλλο. Είναι, δεν λέγω, λύπη. Αλλά εμείς της...

Κι έτσι, είναι κάπου μια ψυχή κι ανίδεη και καλή, που την ποθώ και με ποθεί, και πού με περιμένει, —μα πέφτει η νύχτα τι νωρίς,...

Όνειρο διπλωμένο στ’ όνειρο η μέρα στάχτη η νύχτα τίποτα η πέτρα που σκοντάφτεις και ξυπνάς σιγά σιγά τα βήματα σε πάνε ως τα βουνά φεγγάρι ασύγκριτο περνώντας των...

Τίποτα μην κοιτάς από κοντά Κι η πιο γερή αλήθεια έχει ρωγμές ψευτιάς Κι η πιο λαμπρή αλήθεια έχει σκιές βλακείας Τα νύχια του περιστεριού είναι αρπαχτικά Ο...

Απόφαγε, Και κάθεται στο τραπέζι μόνος. Μόνος όπως και χτες, Όπως και προχτές. Καπνίζει... Τι κούραση αυτή η μοναξιά. Τίποτα δεν ξέρει να γιατρέψει.   (Από την συλλογή ‘’Απόγευμα προς βράδυ’’, εκδόσεις...

Αναδύεσαι. Τα σκοινιά που σε βαστούσαν στο βράχο τα ‘φαγε το κύμα, η προσευχή του κάβουρα και οι στεναγμοί των πνιγμένων. Ταξιδεύεις στις θάλασσες. Ο άνεμος σου δίνει...

"Ευχαριστώ άρωμα γαλάζιο, πυρά ζηλευτή. Ευχαριστώ χαίτη, άλογο, μανταρινιά. ... Ευχαριστώ τα τσαμπιά του σταφυλιού, το δειλινό, τη δίψα, τη θέρμη, τις ρυτίδες, τις αγκαλιές, τη νύχτα, το χορό στη φωτιά, την...

Σαν περάσουν τα χρόνια, σαν περάσουν Τα χρόνια κι ο αγέρας έχει ανοίξει ένα λάκκο Ανάμεσα στις ψυχές μας, σαν περάσουν τα χρόνια Κι εγώ δεν είμαι...

(Απόσπασμα)   Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν ξενιτειά. Κι άμα κλαις μου αρέσεις, απ’ την κούνια σου πεταλούδα μικρή μου εσύ. Κι ενώ μεν απ’...