Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Σου φέρνω απ’ τη γαλάζια μου πατρίδα κι απ’ τα φωτοσπαρμένα της τα μέρη, μιας μάγισσας δουλειά, μιαν αλυσίδα που ανθρώπου δε μπορεί να πλάσει χέρι. Είδα τον...

Εσάς δεν σας κοιτώ ούτε η ζωή μου σας αφορά αγαπώ ό,τι αγαπώ και μόνο αυτό κοιτώ και μ' αφορά αγαπώ όσους αγαπώ αυτούς κοιτώ μου δίνουν το δικαίωμα.

Αυτό το καλοκαίρι ποιός θα το πάρει; Ποιοι μας αγαπάνε; Κλειστό μαγαζί κλειστό μαγαζί της αγάπης. Κι αυτό το καλοκαίρι φέρνει για μένα μπάνια σ’ αχρησιμοποίητες ακρογυαλιές θαλασσινά ναπολιτάνικα φαγιά μπύρες ουίσκια άγρια...

Η θάλασσα στα βάθη της πήρ’ έναν ναύτη.— Η μάνα του, ανήξερη, πηαίνει κι ανάφτει στην Παναγία μπροστά ένα υψηλό κερί για να επιστρέψει γρήγορα και νάν’...

Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που διαβάζει, γυναίκα που αισθάνεται υπερβολικά ή γράφει. Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα πνευματώδη, πλανεύτρα, τρελή και παλαβή. Να μην...

Μη λείψεις καν μια μέρα μακριά μου, γιατί να, πώς να το πω, μου ‘ναι μεγάλη η μέρα, και θα σε περιμένω σαν στους σταθμούς εκείνους που...

Και το κουδούνι χτύπησε της πόρτας όταν τρώγαμε ήμαστε εγώ η γυναίκα μου και τα παιδιά μας όλα πήγα ν'ανοίξω-βιαστικός με την μπουκιά στο στόμα Κατέβηκα και...

Μετά σου το παν, νομίζω, προσηνές με μειδιά, στον καθρέπτη των ματιών σου την χαράν αντανακλά. Στάσου, φως μου, και ακόμη δεν σε είπα τα μισά απ’...

Θέλω να γράψω ποιήματα ηλιόλουστα επάνω στα ακρογιάλια των χεριών σου Θέλω να γράψω ποιήματα αχτένιστα επάνω στο αχτένιστο κεφάλι σου Θέλω να γράψω ποιήματα αδέσποτα Μισολιωμένα στο κατάξανθό...

Φύγε κι άσε με μονάχο, που βλέπω να πληθαίνει απάνω η νύχτα, και βαθιά να γίνονται τα χάη. Ούτε του πόνου η θύμηση σε λίγο πια...