Αρχική Ετικέτες Το Ποίημα της Ημέρας

Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Mεσημέρι Αυγούστου, Γιάννης Ρίτσος

Πίσω απ’ τις γρίλιες είναι το μεγάλο μεσημέρι. Τα σκόρπια σπίτια κάτασπρα, κ’ ένα κόκκινο κάτω απ’ το λόφο. Λίγο πιο πάνω, ξέρουμε, είναι η μεγάλη...

Τα Ρω του Έρωτα, Οδυσσέας Ελύτης

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά. Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένανε ορκιζόμαστε πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να...

Σε πλάθω λίγο λίγο κάθε νύχτα, Μιχάλης Γκανάς

Έρχεται η μέρα και γκρεμίζομαι μαζί σου. Ολόκληρη δεν θα σε δω ποτέ. Ούτε θα σε έχω. Κάθε φορά πρωτόπλαστα τα μέλη σου και σκόρπια. Έγινα παντοδύναμος για...

O Πειρασμός, Pier Paolo Pasolini

Βλέπω τη ζωή που έζησα κάτω από το σημάδι μιας αλήθειας άγνωστης έτσι, που όλη χάνεται κι όλη πάνω μου θα ξαναπέσει… Ήρθα από μακριά από το άγνωστο, σχεδόν...

Σε σκέφτομαι, χωρίς σκοπό, έτσι, Γιώργος Βέης

Είναι οι μουσικοί που γέρασαν και ξέχασαν τις σωστές παύσεις, σκύβουν, μετρούν τους χρόνους με βιάση, τα χέρια τους δεν αφήνεται πια μια γυναίκα. Είναι οι μουσικοί που...

Περνώντας ο χρόνος, Maya Angelou

(Passing time)   Το δέρμα σου σαν αυγή Το δικό μου σαν μοσχοκάρυδο Ο ένας ζωγραφίζει την αρχή Ενός βέβαιου τέλους Ο άλλος, το τέλος Μιας σίγουρης αρχής  

Κι έτσι, είναι κάπου μια ψυχή…, Ναπολέων Λαπαθιώτης

Κι έτσι, είναι κάπου μια ψυχή κι ανίδεη και καλή, που την ποθώ και με ποθεί, και πού με περιμένει, —μα πέφτει η νύχτα τι νωρίς,...

Θάλασσα του πρωϊού, Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ' εγώ την φύσι λίγο. Θάλασσας του πρωϊού κι ανέφελου ουρανού λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη· όλα ωραία και μεγάλα φωτισμένα. Εδώ...

Ένας Έρως, Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Δεν λιγοστεύ' η συμφορά όσω και αν την λέγης. Αλλ' είναι πόνοι που ήσυχα μες στην καρδιά δεν μένουν. Διψούν με το παράπονο να βγουν να...

Η μικρή πραγματεία, Τάσος Λειβαδίτης

Ποτέ δεν θα μάθεις τι ήσουν για μένα κι ας ήσουν ένας ήλιος στο δρόμο μου Ποτέ δεν θα μάθεις πως ήσουν το τραγούδι μου κι...

Top

Πρόκες στα σύννεφα, Γιάννης Κοντός

Ξετυλίγω την ιστορία μου, και σε κλείνω σπίτι, σε κοιμίζω. Τα φώτα του δρόμου χαμηλά. Μια εφημερίδα πεταμένη δείχνει τη διάθεση της στιγμής.   Μυγδαλιές ανθίζουν απότομα, οι αδελφές σου δακρύζουν. Εσύ...