Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας
Κι ήθελε ακόμη, Μανόλης Αναγνωστάκης
Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει. Όμως εγώ
Δεν παραδέχτηκα την ήττα. Έβλεπα τώρα
Πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω
Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα...
Άκρο, Σύλβια Πλαθ
Η γυναίκα έχει τελειοποιηθεί.
Το νεκρό της
Σώμα φοράει το χαμόγελο της επίτευξης,
Η ψευδαίσθηση μιας ελληνικής αναγκαιότητας
Ρέει στις πτυχές της τηβένου της,
Τα γυμνά της
Πόδια μοιάζουν να...
Ελάχιστο χρονικό του έρωτα, Γιάννης Ρίτσος
Βιάζονταν πολύ να φιληθούν. Μπήκαν στο σπίτι. Κλείδωσαν.
Τις δυο καρέκλες τις άφησαν στον κήπο. Όσο έλειπαν
τα πουλιά οικειοποιήθηκαν τις καρέκλες τους, τις έκαναν
σκάλες για...
Προσωπικό, Μιχάλης Γκανάς
Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει
μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή
δεν αξίζει τον κόπο.
Επειδή σ´ αγάπησα και σ´ αγαπώ ακόμη
κι...
ΕΥΦΛΕΚΤΗ Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ, Κική Δημουλά
Ἀσυγχώρητη ἀπροσεξία
νὰ μοῦ στείλεις ἐπὶ χάρτου ἐφημερίδας
ὁλοσέλιδή τη φωτογραφία σου
μὲ ἀναμμένο τὸ τσιγάρο της.
Ἂν ἔπιανε φωτιὰ ἡ παραλαβή;
Ποιὰ πυροσβεστικὴ
ψυχραιμία εἰς μάτην θὰ καλοῦσα
σὲ ποιὸ...
Ας φρόντιζαν, Κωνσταντίνος Καβάφης
Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.
Aυτή η μοιραία πόλις, η Aντιόχεια
όλα τα χρήματά μου τάφαγε:
αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.
Aλλά είμαι νέος και...
XLIII, Elizabeth Barrett Browning
(1806-1861)
Πώς σ’ αγαπώ; Άσε με να μετρήσω τρόπους.
Σε αγαπώ στο βάθος και στο πλάτος και στο ύψος
Που η ψυχή μου μπορεί να κατακτήσει, όταν...
Ἡλικία τῆς γλαυκῆς θύμησης, Οδυσσέας Ελύτης
Ἐλαιῶνες κι ἀμπέλια μακριὰ ὡς τὴ θάλασσα
Κόκκινες ψαρόβαρκες μακριὰ ὡς τὴ θύμηση
Ἔλυτρα χρυσὰ τοῦ Αὐγούστου στὸν μεσημεριάτικο ὕπνο
Μὲ φύκια ἢ ὄστρακα. Κι ἐκεῖνο τὸ...
Μην Αγαπάς, Κοιμήσου, Σωτήρης Σελαβής
Ν’αγγίζεις πάντα τη γυναίκα που κοιμάται
να εξαντλείς το χέρι στα μαλλιά της.
Να την αγγίζεις πάντα όταν κοιμάται
σαν να ζητάς συγγνώμη.
Με την υπομονή του γεωργού
να...
Ἀναστολή, Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ὅ, τι ὀνειρεύτηκα τόσα καὶ τόσα βράδια,
ὅ, τι πεθύμησα μὲ τόση ἀλλοφροσύνη,
ὅ, τι σχεδίασα μὲ τόσο πυρετό,
μόλις σὲ δῶ, γλυκιά μου ἐξουθένωση,
στὰ μάτια καὶ...