Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Έλα κοντά μου. Δεν είμαι η φωτιά. Τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια. Τις πνίγουν οι νεροποντές. Τις κυνηγούν οι βοριάδες. Δεν είμαι η φωτιά. Έλα κοντά μου. Δεν...

Όταν έρχεσαι σε μένα, απρόσκλητος, Κάνοντάς μου νόημα Σε αλλοτινά δωμάτια, Όπου στέκουν οι αναμνήσεις, Προσφέροντάς μου, καθώς σ’ ένα παιδί, Μία σοφίτα, συναντήσεις Ημερών τόσο λιγοστών, Μπιχλιμπίδια κλεφτών φιλιών, Ψευτοκοσμήματα από...

Ένας βαθύς, μαύρος ύπνος πέφτει απάνω στη ζωή μου. Κάθ' ελπίδα μου, κοιμήσου. Κάθε αποθυμιά μου κοιμήσου. Τίποτε δε βλέπω πια, χάνονται όλα μες στη λήθη το καλό και το...

Η γυναίκα τελειοποιήθηκε. Το νεκρό της Σώμα φοράει το χαμόγελο του επιτεύγματος, Η παραίσθηση μιας ελληνικής αναγκαιότητας Κυλάει στις πτυχές της τηβένου της, Τα γυμνά της Πόδια μοιάζουν να λένε: Ήρθαμε...

Μείναν τα χέρια μου πάνω από σένα καθώς τα γεφυρότοξα πάνω απ’ το πόταμι που έσβησε. Μήτε ο χάρτης δείχνει το ποτάμι πια μήτε η μνήμη μου εσένα. Όμως...

'Ολη τη νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου κοντά στη θάλασσα, στο νησί. 'Ησουν άγρια και γλυκιά ανάμεσα στην ηδονή και στον ύπνο ανάμεσα στη φωτιά και στο νερό.   'Ισως...

Ἔλα νὰ ἀνταλλάξουμε κορμὶ καὶ μοναξιά. Νὰ σοῦ δώσω ἀπόγνωση, νὰ μὴν εἶσαι ζῷο, νὰ μοῦ δώσεις δύναμη, νὰ μὴν εἶμαι ράκος. Νὰ σοῦ δώσω συντριβή, νὰ...

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά πού κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών Εξάρχεια Πατήσια Μεταξουργείο Μέτς. Κάνουν ότι λάχει. Πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειών φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν...

Δεν χρειάζεσαι λιπ-στικ Δεν χρειάζεσαι μακιγιάζ Δεν χρειάζεσαι να χαμογελάς για το χατίρι κανενός φωτογράφου Δεν χρειάζεσαι αυτοεπιβεβαίωση για την σεξουαλικότητά σου Δεν χρειάζεσαι τολμηρά εσώρουχα Δεν χρειάζεσαι καθρέπτες...

Εσύ που θα υπάρχεις μετά από εμένα Όταν πια θα έχω γίνει σκόνη χρυσή Πίσω απ’ τη στίλβη των άστρων Όταν πια η αμφιβολία μου πεθαμένη Δεν θα...