Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Κάτω απ’ τις ράγες του τρένου Κάτω από τις γραμμές του βιβλίου Κάτω από τα βήματα των στρατιωτών Όταν όλα περάσουν — πάντα σε περιμένω. Πέρασαν από τότε...

Χαρά και μύρο της ζωής μου η μνήμη των ωρών που ηύρα και που κράτηξα την ηδονή ως την ήθελα. Χαρά και μύρο της ζωής μου...

Έχω χαθεί πολλές φορές στη θάλασσα με το αυτί γεμάτο νιόκοπα λουλούδια, με τη γλώσσα γεμάτη έρωτα και αγωνία. Πολλές φορές έχω χαθεί στη θάλασσα, όπως χάνομαι στην...

Μια νύχτα θα κάνουμε μια μεγάλη σκέψη, αλλά δεν πρέπει να την πούμε πουθενά (είναι η μόνη δικαιοσύνη), ύστερα θα βγούμε στους δρόμους, θα...

xxii ολότελα έχω χάσει τα μυαλά μου και το διασκεδάζω ενδεχομένως εξαιτίας                              ...

Όταν ένας άντρας αγαπάει μια γυναίκα Την παίρνει καταρχή στα γόνατά του Φροντίζει να της βγάλει τη φουστίτσα Ώστε το πανταλόνι του να μην καταστραφεί Γιατί το ύφασμα...

Η γυναίκα που αγαπώ δεν ξέρει πλέξιμο ξέρει να ονειρεύεται να ονειρεύεται να ονειρεύεται και τα όνειρά της είναι σύννεφα γεμάτα χνούδια φουσκωμένα με ελπίδα πολύχρωμη μέσα στο...

Ἐλαιῶνες κι ἀμπέλια μακριὰ ὡς τὴ θάλασσα Κόκκινες ψαρόβαρκες μακριὰ ὡς τὴ θύμηση Ἔλυτρα χρυσὰ τοῦ Αὐγούστου στὸν μεσημεριάτικο ὕπνο Μὲ φύκια ἢ ὄστρακα. Κι ἐκεῖνο τὸ...

Τυχαία ώρα. Τυχαία πλατεία. Τυχαία Ελλάδα. Πάντως Κυριακή, τότε που δέεσαι το χρόνο να ειρηνέψει. Στα παγκάκια, μισοί να κάθονται, μισοί ανεβασμένοι. Αλβανοί. Τώρα...

Αγάπη μου, προτιμώ τα τριαντάφυλλα απ’ την πατρίδα· Και πιο πολύ από τη φήμη και την αρετή Μ’ αρέσουν οι μανόλιες. Όσο αυτή η περαστική ζωή δε...