Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Βροχή. Ψιχαλιστή ποτιστική δαρτή. Υετός. Ομηρική βροχή. Όμβρος. Αρχαία βροχή – καταρρακτώδης. Βροχή και άλλα κατακρημνίσματα. Χιών. Χιόνι χιονόνερο. Νιφετός. Χάλαζα χαλάζι χαλαζόκοκκος. (Σιούγκραβος στα όρη Τσαμαντά). Υδατώδη ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα αναντάμ παπαντάμ. Προσφάτως...

Αἰσθάνομαι μόνος ἀφοῦ δὲν ἔχει δεύτερη ζωὴ ν᾿ ἀλλάξουμε καὶ τὸ φεγγάρι ταξιδεύει πάντα ἴδιο. Σύντροφε οὐρανὲ ἄλλοτε ἡ ἐλπίδα φεγγοβολοῦσε στὰ χέρια κοιτάζω τὸ σῶμα βρίσκω τ᾿...

Aν με ξεχάσεις… Ένα θέλω να ξέρεις. Ξέρεις πώς είν’αυτό: κοιτάζω το κρυστάλλινο φεγγάρι, το κόκκινο κλαδί του αργού φθινοπώρου στο παράθυρό μου, αγγίζω πλάι στη φωτιά την ατάραχη στάχτη ή το ρυτιδωμένο σώμα...

Πόσο πολύ σε αγάπησα εγώ μονάχα ξέρω Εγώ που κάποτε σ ‘άγγιξα με τα μάτια της πούλιας Και με τη χαίτη του φεγγαριού σ ‘αγκάλιασα και χορέψαμε...

VII Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή Έχω ρίξει μες στ’ άπατα μιαν ηχώ Να κοιτάζομαι...

Μια νύχτα θα κάνουμε μια μεγάλη σκέψη, αλλά δεν πρέπει να την πούμε πουθενά (είναι η μόνη δικαιοσύνη), ύστερα θα βγούμε στους δρόμους, θα...

Πριν σε αγαπήσω, τίποτα δεν ήταν δικό μου: όλο βωλόδερνα στους δρόμους: τίποτα αξία κι όνομα δεν είχε: έλπιζε ο κόσμος μόνο στον αέρα. Είχα γνωρίσει σταχτερά σαλόνια, τούνελ...

Τον Χάρο ας γυρέψουμε, κι αν δεν τον βρούμε Με τα ίδια μας τα χέρια τον καρπό του ας γευτούμε Γιατί άλλο καιρό τρεμάμενοι να υπομένουμε...

Μείναν τα χέρια μου πάνω από σένα καθώς τα γεφυρότοξα πάνω απ’ το πόταμι που έσβησε. Μήτε ο χάρτης δείχνει το ποτάμι πια μήτε η μνήμη μου εσένα. Όμως...

Σ' αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ για νά βρω τα παράθυρα. - Όταν ανοίξει ένα παράθυρο θάναι παρηγορία. - Μα τα παράθυρα...