Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Τη νύχτα έρχονται οι μεγάλες αποφάσεις Τη νύχτα πλάι στην αγαπημένη Στους γλυκούς όρκους πριν από τη συνουσία Τη νύχτα οδηγούν τα λεωφορεία στην αποθήκη Όταν αρχίζουν να...

Πρωὶ πρωὶ καθὼς ἔβγαινα ἀπὸ τὸ σπίτι μου, εἶδα τὸ ἀγγελτήριο τοῦ θανάτου μου. «Τὸν ἀγαπημένο μας φίλο...» ἔγραφε. Ὥστε λοιπὸν δὲν εἶχα συγγενεῖς. Πῆρα γρήγορα ἕνα ταξὶ...

Ὁ ἔρωτας, ὄνομα οὐσιαστικόν, πολὺ οὐσιαστικόν, ἑνικοῦ ἀριθμοῦ, γένους οὔτε θηλυκοῦ, οὔτε ἀρσενικοῦ, γένους ἀνυπεράσπιστου. Πληθυντικὸς ἀριθμὸς οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.     Ὁ φόβος, ὄνομα οὐσιαστικὸν στὴν ἀρχὴ ἑνικὸς ἀριθμὸς καὶ μετὰ πληθυντικὸς οἱ φόβοι. Οἱ φόβοι γιὰ ὅλα ἀπὸ...

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει το βήμα του, όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν...

Ζήσαμε πάντα σε υγρές κι ανεξερεύνητες παραλίες Στα σιωπηλά καφενεία με τις ετοιμοθάνατες καρέκλες Τα σούρουπα έρχονται και ξανάρχονται κι η θάλασσα είν’ ατέλειωτη Με τα θαμπά...

Κι' αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω - αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια όμως το...

Όλο σου το σώμα έχει κούπα ή γλύκα προορισμένη σε μένα. Όταν σηκώνω το χέρι βρίσκω σε κάθε μέρος ένα περιστέρι που με περίμενε, σαν να σε είχαν, αγάπη...

Ίσως περίμενες να σού μιλήσω για τον έρωτά μου μα το χαλάζι που ’πεφτε στις στέγες είταν σαν τ’ άρβυλα των νεοσύλλεκτων που τρέχουν για τη σύνταξη. Απ’ τις...

Γιατί στο βάθος δεν έμεινε κανείς με την επιθυμία νομίζοντας την τρέλα πιο σκληρή απ΄τη μνήμη, την απειλή τους πιο απρόσιτη απ΄το φόβο κι είπαμε πως αυτό...

Ολόκληρος στον έρωτα δοσμένος, άλλη χαρά δεν έχω παρά μόνο στην άγρια σου ματιά να κρυφολιώνω και να σου είμαι πάντα υποταγμένος. Κι όταν στα πόδια σου γονατισμένος, τ’...