Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

(Ποίημα του μεσονυκτίου) Μεσάνυχτα. Κάτι χλωρό κι αιφνίδιο σε ζυγώνει, σάλιο μικρού παιδιού ανθίζει στον αέρα κι όλο το σπίτι σκοτεινό. Βήματα και φωνές της μέρας τα ήπιε το σκοτάδι. Είναι...

Ήταν ο λόφος που είχες πει σεληνιακό τοπίο, δέσποζε στις παράγκες, γεμάτος πληγές από εγκαταλειμμένα λατομεία, στοίβες σκουπιδιών, στρατιωτικά φυλάκια. Μα ο λίγος χώρος που καλύπτανε τ’ αγκαλιασμένα τους...

Πάνε κι έρχονται οι άνθρωποι πάνω στη γη. Σταματάνε για λίγο, στέκονται ο ένας αντίκρυ στον άλλο, μιλούν μεταξύ τους. Έπειτα φεύγουν, διασταυρώνονται, μοιάζουν σαν πέτρες που βλέπονται. Όμως,...

Ἔλα νὰ ἀνταλλάξουμε κορμὶ καὶ μοναξιά. Νὰ σοῦ δώσω ἀπόγνωση, νὰ μὴν εἶσαι ζῷο, νὰ μοῦ δώσεις δύναμη, νὰ μὴν εἶμαι ράκος. Νὰ σοῦ δώσω συντριβή, νὰ...

__________________________________________________ Υπάρχουν πιο ψηλές από σένα, πιο ψηλές. Υπάρχουν πιο αγνές από σένα, πιο αγνές. Υπάρχουν πιο ωραίες από σένα, υπάρχουν ωραιότερες. Όμως εσύ είσαι η βασίλισα. Όταν περπατάς...

Ήθελες κάτι να μου πης και δε σου το ρωτούσα (Το καλοκαίρι είχε σωθή και τ' άνθη που αγαπούσα). Ήθελες κάτι να μου πης και το...

Άκουσα να μιλάν με τόνους τραγωδίας σε σαλόνια του1880 Ν΄ αναστενάζουν σ΄ ένα υπνοδωμάτιο ξενοδοχείου αριθμ. 12 Είδα να τρέχει μια γυμνή στο τρίτο πάτωμα του...

VII   Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή Έχω ρίξει μες στ’ άπατα μιαν ηχώ Να κοιτάζομαι...

Τὰ πρῶτα μου χρόνια τ᾿ ἀξέχαστα τἄζησα κοντὰ στ᾿ ἀκρογιάλι, στὴ θάλασσα ἐκεῖ τὴ ρηχὴ καὶ τὴν ἥμερη, στὴ θάλασσα ἐκεῖ τὴν πλατιά, τὴ μεγάλη. Καὶ κάθε φορὰ...

Είπες: «Θα πάγω σ' άλλη γη, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα, Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή. Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή• κ'...