Αρχική Ετικέτες Το Ποίημα της Ημέρας

Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Πάντα, Pablo Neruda

Για πριν από μένα δε νιώθω ζήλια. Έλα μ’ έναν άντρα στη πλάτη, έλα μ’ εκατό άντρες στα μαλλιά σου, έλα με χίλιους άντρες  ανάμεσα στα στήθη και στα πόδια...

Χωρίς Να Σε Βλέπω, Τίτος Πατρίκιος

Χωρίς να σε βλέπω χωρίς να σου μιλάω χωρίς ν’ αγγίζω ούτε μια σκιά απ’ το βήμα σου χωρίς – πόσο γυμνός ακόμα θα ’θελες να...

Ερημιά, Γιώργος Θέμελης

Έξω από μας πεθαίνουν τα πράγματα… Απ’ όπου περάσης νύχτα, ακούς σαν ένα ψίθυρο να βγαίνη από τους δρόμους που δεν πάτησες, από τα σπίτια που δεν...

Θρίαμβος χρόνου, Νίκος Καρούζος

Φιλοσοφείς τρυφερότητα χωρίς φιλοσοφία· στέργεις αιωνιότητα μονάχα με το βλέμμα· είσαι μια ζωντανή βαθειά σελίδα σώματος π’ αστράφτει σε παρθενικότητα. Ο χρόνος είν’ ακόμη για σένα θρίαμβος και σου τον εύχομαι πάντα.

Λέει η Πηνελόπη, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

And your absence teaches me what art could not                                    Daniel Weissbort   Δεν ύφαινα, δεν έπλεκα ένα γραφτό άρχιζα, κι έσβηνα κάτω απ’ το βάρος της λέξης γιατί εμποδίζεται η...

Αυτοί παιδί μου δεν, Μιχάλης Γκανάς

Αυτοί παιδί μου δεν δεν σου χαρίζουν ούτε τη νύστα τους όλο δεν και δεν και δέν-τρο δεν φύτεψαν τα χέρια τους δεν χάιδεψαν σκυλί γατί πουλάκι...

Φθινοπώριασε, Αρθούρος Ρεμπώ

Φθινοπώριασε…Προς τι όμως η ανάγκη για παντοτινό ήλιο; Εμείς είμαστε στρατευμένη στην ανακάλυψη του θείου φωτός… Μακριά από τους ανθρώπους που φθίνουν με τις εποχές… Φθινόπωρο… Η βάρκα...

Tα πόδια σου, Pablo Neruda

Όταν δεν μπορώ να κοιτάξω το πρόσωπό σου κοιτάζω τα πόδια σου. Τα πόδια σου οστέινα τόξα, τα δυνατά μκρά σου πόδια. Ξέρω πως σε στηρίζουν, και το γλυκό...

Σε περιμένω παντού, Tάσος Λειβαδίτης

Κι αν έρθει κάποτε η στιγμή να χωριστούμε, αγάπη μου, μη χάσεις το θάρρος σου. Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου, είναι να ‘χει καρδιά. Μα η...

Ψυχή απούσα, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα 

Δε σε γνωρίζει ο ταύρος, ούτε η συκιά, ούτε τα άλογα, ούτε τα μυρμήγκια του σπιτιού σου. Δε σε γνωρίζει το παιδί ούτε το σούρουπο γιατί για...

Top

Για την Frida Kahlo.

Ήσουν αστέρι κόκκινο που φώτιζε χρώματα τροπικά. Γήινη, καρφωμένη στο έδαφος. Μα και αέρας μεξικάνικος που δαμάζει καμβάδες. Ήσουν αυτοαναφορική. Τα υπαρξιακά σου ζητήματα μοιράστηκες με εμάς. Γίναμε ταξιδιώτες...