Αρχική Ετικέτες Το Ποίημα της Ημέρας

Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Ευγνωμοσύνη, Μιχαήλ Γιούρεβιτς Λέρμοντοβ

Για όλα, για όλα εγώ σ ' ευχαριστώ: για τα βάσανα και τα μυστικά της αγάπης , για το πικρό δάκρυ και το δηλητηριασμένο φιλί, για την...

Εγώ θέλω, Sarah Kane

Εγώ θέλω να σε παίρνω τηλέφωνο και να μην ξέρω τι θα σου πω, αλλά να μη με νοιάζει. Εγώ θέλω να μου μιλάς...

Η  Μαρίνα των βράχων, Οδυσσέας Ελύτης

— Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη – Μα πού γύριζες Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους Γύμνωσε την επιθυμία...

Σκύβω τα βράδια, Pablo Neruda

Σκύβω στα βράδυα τραβώ τα περίλυπα δίχτυα μου στους ωκεανούς των ματιών σου. Εκεί ξαπλώνει και καίγεται στην πιο ψηλή φωτιά η μοναξιά μου που κουνάει τα...

Ψυχή Απούσα, Federico Garcia Lorca

Δε σε γνωρίζει ο ταύρος, ούτε η συκιά, ούτε τα άλογα, ούτε τα μυρμήγκια του σπιτιού σου. Δε σε γνωρίζει το παιδί ούτε το σούρουπο γιατί για...

Λυπιού, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Τα ποιήματα αποτυχαίνουν όταν αποτυχαίνουν οι έρωτες. Μην ακούτε τι σας λένε θέλει ερωτική θαλπωρή το ποίημα για ν’ αντέξει στον κρύο χρόνο… Έναν τόπο επινόησα για να πηγαίνω όταν είμαι...

Το Μονόγραμμα, Οδυσσέας Ελύτης

ΙΙΙ. Έτσι μιλώ για σένα και για μένα Επειδή σ’ αγαπώ και στην αγάπη ξέρω  Να μπαίνω σαν Πανσέληνος  Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες...

Στροφές, Μαρία Πολυδούρη

Στο πλαίσιο του παράθυρου προβάλλει το πάρκο πρωινό’ δε φέγγει ακόμα. Αχ, πόσες υποσχέσεις δε μοιράζει της εαρινής αυτής αυγής το στόμα που σ’ένα απλό χαμόγελο χαράζει. Και κατοικεί...

Η ζωή σε πρόζα, Eugenio Montale

(12 Oκτωβρίου 1896 - 12 Σεπτεμβρίου 1981) Είναι γεγονός ότι η ζωή δεν εξηγείται ούτε από τη βιολογία oύτε από τη θεολογία. Η ζωή έχει βάθος ακόμη κι όταν...

Πέρασα, Κική Δημουλά

Περπατῶ καὶ νυχτώνει. Ἀποφασίζω καὶ νυχτώνει. Ὄχι, δὲν εἶμαι λυπημένη. Ὑπῆρξα περίεργη καὶ μελετηρή. Ξέρω ἀπ᾿ ὅλα. Λίγο ἀπ᾿ ὅλα. Τὰ ὀνόματα τῶν λουλουδιῶν ὅταν μαραίνονται, πότε πρασινίζουν οἱ λέξεις...

Top

Πέρασμα, Κ.Π. Καβάφης

Εκείνα που δειλά φαντάσθη μαθητής, είν’ ανοιχτά, φανερωμένα εμπρός του. Και γυρνά, και ξενυχτά, και παρασύρεται. Κι ως είναι (για την τέχνη μας) σωστό, το αίμα του,...