Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Τὸ παλιό μας τὸ τραγούδι, ποῦ τ᾿ ἀκούγαμε μαζί, τώρα ποὺ χαθῆκαν ὅλα, ποιὸς θὰ τό ῾λεγε νὰ ζεῖ! Ἀπὸ τότε ποὺ ἡ καρδιά μου σ᾿ ἔχασε παντοτινά, δὲ τὸ...

Ποίηση ανάμνηση από φίλντισι περίπατος τα ξημερώματα άναμμα τσιγάρου κατά λάθος από φεγγάρι χαρταετός που ξέφυγε απ’ τα χέρια παιδιού κλάμα παιδιού στη μέση πανηγυριού φιλιά ανάμεσα στις προδοσίες κλωνάρι που...

Αυτό το ποίημα ποτέ δε θα το ξαναγράψω. Ποτέ δε θα περάσω απ’ τα ίδια φιλιά.   Ποιήματα 2009, Εκδόσεις Γαβριηλίδης.

Καληνύχτα καλοκαίρι πολλές λέξεις άφησες και λίγες σιωπές. Καλημέρα φθινόπωρο μονολεκτικές ας είναι οι στιγμές σου. Το πρώτο σώμα που θα δοθεί για τροφή λυγμών ας μην είναι νεανικό. Να έχει αποδεχτεί πάνω του Την...

Πριν συμβούν όλα αυτά το τοπίο ντυνόταν στο δέρμα σου. Μπαίναν τα μάτια μου από παντού, σαν σαρκοβόρα των θερμοκηπίων. Με τον καιρό με θέλησες τυφλό.   Τώρα σκάβω με...

Να σου γλείψω τα χέρια να σου γλείψω τα πόδια. Η αγάπη κερδίζεται με την υποταγή. Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεσαι εσύ τον Έρωτα. Δεν είναι μόνο μούσκεμα χειλιών, φυτέματα...

Καλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου απείρου και στης νυχτός την αγκαλιά, με τα χρυσά σου φώτα! Να 'μουν στην πλώρη σου ήθελα, για να κοιτάζω...

Σοῦ εἶπα: - Λύγισα. Καὶ εἶπες: - Μὴ θλίβεσαι. Ἀπογοητεύσου ἥσυχα. Ἤρεμα δέξου νὰ κοιτᾷς σταματημένο τὸ ρολόι. Λογικὰ ἀπελπίσου πῶς δὲν εἶναι ξεκούρδιστο, ὅτι ἔτσι δουλεύει ὁ δικός σου χρόνος. Κι ἂν αἴφνης...

θα ξαναγεννηθούμε σε μιαν άλλη χώρα θ’ ανακαλύψουμε και πάλι τις πρώτες λέξεις και θα προφέρουμε περήφανα κάθε ελάχιστο αυτονόητο στη γνώση μάταια θ’ αναζητήσουμε τον κόσμο θα περιπλανηθούμε...

Η ποίηση πρέπει να ‘ναι Ένα ζαχαρωμένο βότσαλο Πάνω που θα ‘χεις γλυκαθεί Να σπας τα δόντια σου