Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας
Τα κιάλια, Αντώνης Θ. Παπαδόπουλου
Είχε ανοίξει με λαχτάρα το κουτί.
Το δώρο τους ένα ζευγάρι κιάλια
που τα χάρηκε για καιρό
παίρνοντάς τα σ’ εκδρομές
και περιπάτους.
Με τον καιρό έδειχνε να τα...
Υ.Γ., Μανόλης Αναγνωστάκης
Ήθελε να ήταν ζωγράφος για να ζωγραφίζειμόνο
τα χέρια της.
Αίμα και λάσπη, Γιάννης Ρίτσος
VI
Δέκα βουνά θα βάλω πάνω σου
Μην ακουστούν τα κύματα της μουσικής
Καθώς τη νύχτα με ανοιχτά παράθυρα
Χτενίζεις την Ενάτη των μαλλιών σου.
Λογοτεχνικό μοτίβο, Mónica Lavín
Της έγραψε τόσους στίχους, διηγήματα, τραγούδια ακόμα
και μυθιστορήματα που μιά νύχτα, γυρεύοντας με πάθος το
χλιαρό κορμί της, δεν βρήκε παρά ένα φύλλο χαρτί ανάμεσα
στα...
Το σώμα σου κι εγώ, Γιάννης Βαρβέρης
Έχουμε πολύ ταξιδέψει
το σώμα σου κι εγώ
έχουμε φανταστεί
όσα ένα σώμα κι ένα εγώ
μπορούν να φανταστούν.
Το σώμα μου κι εγώ
έχουμε ονειρευτεί
το σώμα σου σε στάσεις
πού...
Soneto LII, Pablo Neruda
Τραγουδάς κι η φωνή σου μες στον ήλιο
το σιτάρι της μέρας ξεσπυρίζει,
μιλάν τα πεύκα στη χλωρή του γλώσσα:
κελαηδάν τα πουλιά όλα του χειμώνα.
Τα υπόγεια...
Πώς να σε πάρει ο ύπνος, Γιάννης Κοντός
Πώς να σε πάρει ο ύπνος με τέτοιες μυρουδιές
ένα γύρο σου;
Θαμμένοι σ’ ένα σπίτι αποστειρωμένο,
μέσα σε γάζες και στο οινόπνευμα.
Ακουμπισμένοι στο γραμμόφωνο που παίζει
τα...
Αγάπη μου, Φερνάντο Πεσσόα
Αγάπη μου, προτιμώ τα τριαντάφυλλα απ’ την πατρίδα·
Και πιο πολύ από τη φήμη και την αρετή
Μ’ αρέσουν οι μανόλιες.
Όσο αυτή η περαστική ζωή δε...
Τα βήματα, Μυρτιώτισσα
Τα βήματα, τα βήματά σου
τα γνώριμα τ’ αγαπημένα που είναι χαμένα.
Έχω ποθήσει τη μιλιά σου,
τα μάτια σου, τα δυο σου χέρια.
Κι έχω διψάσει τα...
Η προσευχή του Θεού, Ανδρέας Καρατζάς
Σαν το βαθύ νερό μιλούσε.
Οι λέξεις του από ψηλά
έσταζαν άγνωστο δάκρυ.
Εγώ άκουγα μέσα μου βροχή.
Ο Θεός ήταν.
Προσευχόταν να μην τον αγνοώ.