Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Γεννήθηκα για να προφτάσω να χαιρετήσω στην άκρη του δρόμου τον ήλιο των ματιών σου.   (1938)

Δεν θέλω τα χέρια μου να χάσω Δεν θα χω χέρια να μου χαϊδέψουν το πρόσωπο Δεν θα χω χέρια να σου χαϊδέψουν το πρόσωπο Δεν θα...

Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι ανέμοι. Κοντά σου είναι η γαλήνη και το φως. Στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός. Κοντά σου η...

Μην κλαις Δεν είναι τίποτα Δεν είναι τίποτα Η ζωή είναι Θα περάσει   *Η Φωνή της Σιωπής, εκδόσεις Νεφέλη.

Η μόνη μου γαλήνη είναι ότι αυτό το δικαίωμα να σ’ αγαπώ μέχρι τα τρίσβαθα της ψυχής, δεν μπορεί να μου το αμφισβητήσει και να μου το...

Tην πρώτη φορά που την είδα ότι υπήρχε στο μυαλό μου, ηρέμησα. Όλα τα τικ, όλες οι συνεχόμενες αναζωογονητικές εικόνες, απλά εξαφανίστηκαν. Όταν έχεις ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή,...

Έρχονται νύχτες βροχερές βαμβακερές ομίχλες τ’ αλεύρι γίνεται σπυρί ύστερα στάχυ θροΐζει με πολλά δρεπάνια αψύς Ιούλιος στη μέση του χειμώνα. Βλέπω το υφαντό του κόσμου να ξηλώνεται αόρατο...

Μὲς τὴ διαφάνεια τοῦ πρωινοῦ ἄνοιξα τὰ παράθυρά μου καὶ σ᾿ εἶδ᾿ ἀπ᾿ ὅλα τὰ σημεῖα χαρούμενη νὰ κατεβαίνεις, πλαγιὰ-πλαγιὰ τοὺς οὐρανούς, πλαγιὰ-πλαγιὰ τοὺς...

Όταν το σώμα Υποσχεθεί στον εαυτό του Κι εκπληρώσει την υπόσχεση του επιθυμώντας με φωνές που ξεχύνονται στον κήπο και κολλάν στους κλάδους σαν ρετσίνι όταν το σώμα εξαρθεί αναγγέλλοντας «υπάρχω απόλυτα...

Οι εραστές είναι ακριβά, ένδοξα κύπελλα, όπου ο ένας πίνει τον άλλον. Το πρωί πηγαίνουν σε ολοπόρφυρους, βασιλικούς δρόμους και το βράδυ πλαγιάζουν σε κρεβάτια κι...