Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Ναι, αγαπημένη μου. Πολύ πριν να σε συναντήσω εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα.   Σαν είμουνα παιδί και μ’ έβλεπε λυπημένο η μητέρα μου   έσκυβε και με...

Ο πόνος να ΄ναι πρόσκαιρος κι η αγάπη να ΄ναι αιώνια    

ΧΙΙ Να πίνεις τσάι και, στο μεταξύ, να σβήνει η ζωή σου, όπως συμβαίνει με τους ήρωες του Τσέχοφ, να σβήνει η ζωή σου, ενώ εσύ με...

Άλλο μη με ρωτάς Άσε με να φανταστώ Πως δεν υπάρχει παρελθόν Πως εμείς οι δύο Γεννηθήκαμε Την ώρα Που γνωριστήκαμε...

Κλειστά εντός ανθοκομείου υπό τα υελώματα τ' άνθη ξεχνούν πώς είν' η λάμψις του ηλίου και πώς φυσούν αι αύρ' αι δροσεραί όταν περνούν.  

Η θλίψη των ματιών του αλόγου που τρέμουνε μέσα στη νύκτα, Η θλίψη των ματιών του νερού στον κάμπο που κοιμάται, Είναι μέσα στα μάτια σου...

Τὸ κάθε τι ποὺ πέρασε, γιὰ πάντα μ᾿ ἔχει σκλάβο κι ὅσο γυρεύεις Σήμερα, τὸ Χτὲς νὰ μ᾿ ἀφανίσεις, τόσο σὲ ῾κεῖνο θὰ γυρνῶ καὶ τόσο...

Δέν τραγουδῶ, παρά γιατί μ' ἀγάπησες στά περασμένα χρόνια. Καί σέ ἥλιο, σέ καλοκαιριοῦ προμάντεμα καί σέ βροχή, σέ χιόνια, δέν τραγουδῶ παρά γιατί μ' ἀγάπησες. Μόνο γιατί μέ...

Είμαι πεινασμένος για το στόμα σου,τη φωνή σου, την κόμη σου και μες στους δρόμους διαβαίνω νηστικός, σιωπηλός, δε με βαστάει το ψωμί, η αυγή μ'...

Πάλι στοὺς δρόμους ὁποὺ ζήσαμε τὴν προσωπίδα κόκκινη μὲ σταλαγματιὲς χρυσοῦ τέτοια περιπέτεια τέτοια ὡραία ἐλπίδα μέσ᾿ στὶς συνέχειες τῶν ὀνείρων ἔχω τὸν ἀμνὸ δὲν πιστεύω στὰ ποτάμια...