Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Το αφρώδες κοκκινόχωμα των βουνών Έχει μια ελαφρότητα που με πετάει στα ύψη Αυτής της άνωσης παίζω το παιχνίδι Που πρόσκαιρα μ’ ευχαριστεί Μέχρι που της πεδιάδας το...

Γυμνός, Ιούλιο μήνα, το καταμεσήμερο. Σ' ένα στενό κρεβάτι, ανάμεσα σε δυο σεντόνια χοντρά, ντρίλινα, με το μάγουλο πάνω στο μπράτσο μου που το γλείφω και γεύομαι...

Τα μάτια που αγαπώ δε χάσαν τίποτες από το εξαίσιο [χρώμα των το μείδημα διεφύλαξε όλη την τρυφερότητά του η πνοή την ηδύ της η φωνή ίσως να...

(απόσπασμα)   …Σου μίλησα ποτέ για κείνη τη νύχτα που ως το πρωί κουβέντιαζα για σένα; (Είχε ένα κόκκινο αργοπορημένο φεγγάρι και λυπόμουν που δεν το ‘βλεπες.) Ποτέ δε σου...

Κλείσε την πόρτα σου, Μαρία Βλέπω να σκοτεινιάζει Μπαίνει το μεσοχείμωνο Και θα μας πνίξει η παγωνιά   Στάζουν απελπισίες τα μάτια σου Φόρεσε, τουλάχιστον εκείνη την κίτρινη Λυπημένη ζακέτα της...

Δε σκέφτηκες ότι μια νύχτα κρυφά Στις μύτες των ποδιών μου Πήρα όλα τα οστά μας Και τα βούτηξα – ας μην το μάθουν σε παρακαλώ Στο φεγγάρι   Τώρα...

Ελάτε όλες μαζί ν’ αγκαλιαστούμε στεγνά σ’ ένα σώμα Να λικνίσομε τ’ αγόρια μας στα στρογγυλά μας γόνατα Να τους πούμε ένα νανούρισμα απ’ τη γαλάζια...

Ό, τι πλησιάζει απομακρύνεται συγχρόνως κι αυτό που μένει τελικά μοιάζει με πάχνη που θολώνει τη ματιά με γεύση πικραμύγδαλου στα χείλη Χάνονται στο απροσπέλαστο οι μορφές Τέφρας σωροί στη...

Ήταν αλλεργική στη γύρη, όπως μου είπε. Φταρνίστηκε απανωτά επτά φορές λουλούδια. Σταγονίδια με έραναν παρά την προσπάθεια να τα συγκρατήσει με την παλάμη της. Ποιος τώρα να πιστέψει ότι με αυτό τον τρόπο κόλλησα έρωτα.    

ΚΑΠΟΙΑ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΕ ΤΟΝ ΚΗΠΟΥΡΟ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν. Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν, τεράστια η...