Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Πριν έρθεις εσύ, ήρθαν οι μέλισσες (σαν ένα σμήνος που αποκόπη απ ́ το φως) με χαιρέτησαν. Πριν έρθεις εσύ, όταν βγήκα στην πόρτα Έστρεψαν όλα τα λουλούδια...

Άχρηστο μέσα στη μνήμα τ’ όνομά σoυ Χωρίς τους φθόγγους που το ζωντάνευαν Σαν τη χαμένη σύσταση σπιτιού Όπου κανείς δεν ξέρει πως έχω κατοικήσει.    

Πρωί κι όλα του κόσμου στημένα στην ιδεώδη απόσταση μιας μονομαχίας. Τα όπλα έχουν διαλεχτεί τα ίδια πάντα, οι ανάγκες σου, οι ανάγκες μου. Αυτός που θα μέτραγε ένα δύο...

Τον έρωτα τον ζει μες στα ποιήματα   μα αν τον ρωτήσετε   θα ’θελε και αυτός να τον ζούσε στο κρεβάτι.    

Ξαπλώνω απόψε πάλι στη μεριά σου. Και με φωνάζω από το διπλανό δωμάτιο μ’ αγκαλιάζω μέ φιλάω είμαι περήφανος για τους βαθμούς σου το Σάββατο θα πάμε...

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα! Κατά πού...

Άραγε πώς γεννιέται από ένα τίποτα η επιθυμία;   Πώς η επιθυμία γίνεται έρωτας, ο έρωτας πως αλλάζει σε μακρινή ανάμνηση;   Άραγε πως μπορεί η ανάμνηση να σβήνει μες στο τίποτα;    

Θ’ αρχίσω με τη λέξη έρωτας και θα τελειώσω με τη λέξη χώμα. Τις ενδιάμεσες, θαρρώ πως τις μαντεύετε.    

Μ’ έβαλαν να ορκιστώ Με το χέρι στην καρδιά. «Ορκίσου! μου είπαν. Ορκίσου στην Αγάπη!» Και ορκίστηκα στην Αγάπη. Και μου ξανάβαλαν το χέρι στην καρδιά «Ορκίσου! μου ξανάπαν....

Στον μουχλιασμένο κήπο ξανακυλάει το νερό απ’ το πέτρινο στόμα του Ποσειδώνα και το βατράχι αήττητο νέα γενιά ετοιμάζει πάνω σε βδελυρά απολιθώματα. Α, ναι, το ίδιο απροσδόκητα η γλύκα ξεχειλίζει το...