Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά. Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένανε ορκιζόμαστε πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε. Ο Αύγουστος...

Τα χείλη της σε λόγια ερωτικά με παρασύρουν πάντοτε καθώς και τα μαλλιά της τα πολλά κι αμάζευτα. Μόνο τα χέρια της, έτσι δεμένα που σωπαίνουνε στο στήθος της, με...

Ζώντας σε παραμύθια και θρησκείες, περνώντας μες από θρύλους, πολιτείες και λαούς άκουσα και για κείνο το γεφύρι που το πλάτος του δεν είναι πιο μεγάλο...

Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές υπάρχει μια δίψα υπάρχει μια αγάπη υπάρχει μια έκσταση, όλα σκληρά σαν τα κοχύλια μπορείς να τα κρατήσεις στην παλάμη Σου.   Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές Μέρες ολόκληρες...

Μόνο να στέκω απέναντί σου -εάν μπορώ να στέκω ορθός- να θάβεται στην αρετή σου νεκρός της σάρκας μου ο βυθός κι όντας για με συ αιώνιος γρίφος, σαν...

Τι όμορφη που είσαι. Με τρομάζει η ομορφιά σου. Σε πεινάω. Σε διψάω. Σου δέομαι: κρύψου· γίνε αόρατη για όλους· ορατή μόνο σ᾿ εμένα· καλυμένη απ᾿...

Το μεσημεριάτικο φως έπεφτε κάθετο στις βιτρίνες των μαγαζιών η άσφαλτος ήταν μια σελίδα γραμμένη με μελάνι μενεξεδί γεμάτη ιστορίες βαποριών που δεν έχουν πια όνομα δεν αγαπούσα τίποτα άλλο εκτός...

Υποφέρω μέσα στην κουβέρτα της σιωπής που υπολείπεται.   Στον απόηχο της απόστασης ο χρόνος μας έγινε σίδερο,   έγινε μαύρο αίμα το μεσημέρι του ήλιου,   η ώρα που τα μάτια μου έπηξαν μέσα στο ξεραμένο αλάτι,   ένα νεκρό...

I   Παρατήρησε με προσοχή τα αντικείμενα που σε περιβάλλουν (λουλούδια, βιβλία, φωτογραφίες), παρατήρησε τα καθώς αιωρούνται νωχελικά μέσα στη μεταφυσική τους αθωότητα.   Δεν είσαι βέβαιος ότι υπάρχουν πρέπει ωστόσο να συνεχίσεις να τα...

Εγώ είμαι της θύελλας γι’ αυτό σ’ αγαπώ είμαι της λαίλαπας γι’ αυτό σ’ αγαπώ είναι που εντός μου είσαι η δίνη είναι που έσπασες τον άξονα που κράταγε την...