Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

H πιο γλυκιά παρθένα Στολίζει το δωμάτιο Eυφραίνει την περισυλλογή   Aς πούμε πως είμαστε ευτυχείς Kι είναι η σειρά μας Nα βρεθούμε αθάνατοι, Nα φιλήσουμε την ομορφιά Στα χείλη Kαι στο λεπτό...

Τὸ πληγωμένο πουλὶ Οὔτε ποὺ θυμᾶμαι πότε καὶ πῶς κράτησα στὴ χοῦφτα μου ἕνα πληγωμένο πουλὶ πού εἶχε ἀφεθεῖ στὸ ἔλεός μου καὶ μὲ κοίταζε ἐπίμονα σὰν κάπου...

Έστρωσα το σεντόνι από άμμο της εύφλεκτης σονάτας σου Γεύτηκα τα γλυκάδια του κορμιού σου καθώς εκείνο αιωρούταν πάνω από τις αλυκές της οδύνης Οι χυμοί που...

Η αγάπη μας δεν ήταν άλλη, ψηλάφούσε σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε με τόσο πάθος.    

Τα πουλιά κελαηδούσαν, οι άνθρωποι πέρναγαν, τ’ αυτοκίνητα τρέχανε. Στο απέναντι παράθυρο το ράδιο έπαιζε ρεμπέτικα και το κορίτσι του διπλανού μας τραγούδαγε το ντέρτι του. Φυλλορροούσε...

Πάει καιρός που ακούστηκεν η τελευταία βροχή Πάνω από τα μυρμήγκια και τις σαύρες Τώρα ο ουρανός καίει απέραντος Τα φρούτα βάφουνε το στόμα τους Της γης οι...

Σοῦ ἔτεινα προσέγγιση ἀλλὰ ἤδη χαιρετισμὸ μοῦ ἔστελνε τὸ χέρι σου ἀπογειωμένο σὲ ὕψος ἀσφαλείας του πάνω ἀπὸ δυὸ χιλιάδες πόδια ὑπολογίζω.   Ἄξιον ἀπορίας τὰ κατάφερα τηλαισθαντικὸς ἀεροπειρατὴς νὰ...

Το αφρώδες κοκκινόχωμα των βουνών Έχει μια ελαφρότητα που με πετάει στα ύψη Αυτής της άνωσης παίζω το παιχνίδι Που πρόσκαιρα μ’ ευχαριστεί Μέχρι που της πεδιάδας το...

Γυμνός, Ιούλιο μήνα, το καταμεσήμερο. Σ' ένα στενό κρεβάτι, ανάμεσα σε δυο σεντόνια χοντρά, ντρίλινα, με το μάγουλο πάνω στο μπράτσο μου που το γλείφω και γεύομαι...

Τα μάτια που αγαπώ δε χάσαν τίποτες από το εξαίσιο [χρώμα των το μείδημα διεφύλαξε όλη την τρυφερότητά του η πνοή την ηδύ της η φωνή ίσως να...