Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Τώρα μαθαίνω πως η λύπη γράφεται μ’ έψιλον και γιώτα. Λείπεις – κι όλος ο κόσμος λείπει. Λείπεις και νύχτωσαν τα φώτα.   Φωνή που ξεμακραίνει, τρέμει φωνή ίδια βουνό...

Οι εποχές που αλλάζουν συνήθειες Επηρεάζουν στο δέρμα Κι όταν κλείσεις τα μάτια σου πιο πολύ το αισθάνεσαι Πως θ' αλλάξεις τοπίο Αφού πρώτα οι κινήσεις αδιόρατες στο...

Λοιπόν σφίξε με στη αγκαλιά σου Φίλησέ με Φίλα με πολύ Αργότερα θα ‘ναι πολύ αργά Τώρα που ζούμε φίλα με  

Σκουπίζω τις παλιές φωνές από το τηλέφωνο. Μετά κουρδίζω τη συσκευή — ακόμα μπερδεύω το τηλέφωνο με ρολόι — Βγάζω το δέρμα μου και κάνω ένα ζεστό μπάνιο για...

Πάρε με στην αγκαλία σου Και σφίξε με. Δεν χρήζουν όλα στην ψυχή μας ανάλυσης μόνο να μ’ αγαπάς.  

Ὅταν τὶς νύχτες τριγυρνῶ στὴ μοναξιά μου, ψάχνω μέσ᾿ σὲ χιλιάδες πρόσωπα νὰ βρῶ ἐκεῖνο τὸ τρεμούλιασμα στὴν ἄκρη τοῦ ματιοῦ σου. Ἂν ἔστω κι ἕνας μόνο...

Το να ειδωθούν και να ερωτευτούν τρελά υπήρξε ένα και το αυτό. Εκείνη είχε τους κοπτήρες μακριούς και ακονισμένους. Εκείνος είχε το δέρμα μαλακό και απαλό: ήταν καμωμένοι ο ένας...

Η στιγμή όταν, μετά από πολλά χρόνια Στέκεσαι στο κέντρο του δωματίου σου, Σπίτι, δύο στρέμματα, τετραγωνικό μίλι, νησί, χώρα Ξέροντας τελικά το πώς έφτασες εδώ, Και λες,...

Κάποια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα που δε θα αναφέρει τον αέρα ούτε τη νύχτα’ ένα ποίημα που θα παραλείπει τα ονόματα των λουλουδιών, που δεν...

«Καθρέφτη μου, σ’ εσένα μιλάω εσένα έχω μπροστά μου, άλλο κανένα Οι άνθρωποι, φίλοι, χάθηκαν Χάθηκαν απ’ τη ζωή ή χάθηκε το νόημα που έβρισκαν σε μένα; Με...