Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Σκύβοντας πάνω απ’ της ψυχής μου τη συσκότιση στίχους ισχνούς θα επιδείξω αποκλεισμένους από απρόσμενη κακοκαιρία που πλήγωσε θανάσιμα κάποιο δειλό μου λυκαυγές. Πολλά θα λεν οι στίχοι αυτοί, θα δείτε,...

Ποια εξαίσια μουσική ξεχύνεται μες απ’ το σώμα σου Kαι ποιο γαλήνιο τοπίο σε δέχεται μες στα νερά του Μαδώντας ένα τριαντάφυλλο το χέρι πέρασε Δοσμένο στην...

Ομίχλη πέφτει πάλι απάνω μου∙ αν είναι δίπλα μου κανείς, τελείως άγνωστο. Ούτε στη μνήμη μου δε βρίσκω μια χαρά μου. Η αμαρτία τίποτε δεν άφησε∙ ούτε ένα...

Και σένα, αν με τα τόσα που περάσαμε τίποτα μέσα σου δε σακατεύτηκε, μην πολυκαμαρώνεις. Ίσως δεν είχες τίποτε να διακινδυνεύσεις.   *Από την Συλλογή "Αντιδικίες" (1955)

Όταν μπορώ χωρίς να σε ρωτήσω πετάω πράγματα μικρή αξίας που κάποτε θα σε θυμίζουν.   Έτσι κι αλλιώς εφόσον ζεις αν σου ‘λεγα το λόγο θα ‘χες συμφωνήσει.   *Από τη συλλογή Βαθέος γήρατος,...

Ι Οἱ μέρες μου ὅλες λάθος μετρημένες σὲ τσακισμένα δάχτυλα καὶ καταφαγωμένα καθὼς χυμοῦσε πάντα πάνω μου τὸ λυσσασμένο τίποτε τῆς ζωῆς   Δὲν ἔχω χρόνο πιὰ μὲ ἐγκαταλείπουν οἱ πράξεις...

Δε με κατάλαβες ̇ όλη τη νύχτα ήμουνα πλάι σου, προσπαθούσα να κλείσω τα παράθυρα, πάλευα-όλη νύχτα. Ο αγέρας επέμενε. Άπλωσα τότε τις παλάμες μου πάνω σου σαν δυο φύλλα...

Ι. Τὸ σῶμα -λέει- στὴ γενική: τοῦ σώματος καὶ γενικὰ τὸ σῶμα ἄλλη λέξη πυκνότερη δὲν ἔχω παίρνω τὴ νάϋλον σακούλα μπαίνω στὰ λαϊκὰ ἑστιατόρια μαζεύω ψαροκόκαλα γιὰ τὶς ἄγριες γάτες τῆς...

Τώρα μαθαίνω πως η λύπη γράφεται μ’ έψιλον και γιώτα. Λείπεις – κι όλος ο κόσμος λείπει. Λείπεις και νύχτωσαν τα φώτα.   Φωνή που ξεμακραίνει, τρέμει φωνή ίδια βουνό...

Οι εποχές που αλλάζουν συνήθειες Επηρεάζουν στο δέρμα Κι όταν κλείσεις τα μάτια σου πιο πολύ το αισθάνεσαι Πως θ' αλλάξεις τοπίο Αφού πρώτα οι κινήσεις αδιόρατες στο...