Ετικέτα: Βύρων Λεοντάρης

… και τώρα πια δεν έχουμε ούτε δάχτυλα ούτε επιστροφή, να πιάσουμε.   Κοιτάξαμε τριγύρω μας την πόλη βουλιαγμένη μες στην ομίχλη των πουλιών, που φύγαν με τα...

Μη λες: «Αντίο, μας χωρίζει ένα χάος», γιατί εγώ δε βλέπω κανένα χάος. Όμορφη η νύχτα, με πουλιά, με ολάνθιστους θορύβους, όμορφη η νύχτα και σπιθίζουν τ’...

V   Πονώ γιατί πέρασε μέσ’ απ’ την καρδιά μου ένα μεγάλο αγκάθι σπρωγμένο με τόση άνεση από δάχτυλα που αγάπησα δίχως ελπίδα δίχως σύνεση και τώρα πια δεν έχω...

Το «ως σεαυτόν» δεν ήτανε για μένα Αγάπησα τους άλλους δίχως ν’ αγαπάω τον εαυτό μου Χωρίς αγάπη του εαυτού μου δεν ήμουν ούτε εγώ ούτε άλλος...

Δάκρυσες - κι' έβρεχε όλη μέρα ξεχείλισαν οι στέρνες και τα λούκια λάσπωσαν γλάστρες, λάσπωσαν μπουμπούκια και των ματιών μου λίγο η ξέρα.   Απ' των χεριών σου την...

Μέσα στο ποίημα σε χάνω Έξω από μένα άλλη ομορφιά σε παίρνει, αγαπημένη Τί θα γίνω και τί με περιμένει σε άδειες αισθήσεις και χωρίς εσένα   που είσαι...

“Τόσα φιλιά- μα δίχως χείλη/ τόσες αφές- μα δίχως χέρια τόσοι φρουροί- μα δίχως πύλη/ τόσες ειδήσεις- δίχως περιστέρια  τόσοι αγώνες- δίχως μάχη/ τόσες μαγείες- δίχως...

Έμπλεος από σένα πώς κι από πού να σε φωνάξω; Χύνεται  μέσα μου η φωνή μου και δε μ’ ακούς και δε μ’ ακούω και σε ζητώ και...

-«…Ας ήταν να βρεθούμε έξω από μένα έξω από σένα γιατί περνάει η ώρα και βραδιάζω.»  

Φεύγουν οι μέρες απ' τους μήνες τους κι οι μήνες απ’ τα έτη, το εδώ, γίνεται αλλού κι ό, τι ήταν χρόνος, πια, δεν είναι κι ό, τι...