Στις γκριζοπράσσινες σιωπές
Αρχαίων καλοκαιριών
Ριζόθηκε μια ελιά
Και η κομψή ματιά
Αστραπιαία σαν αλεπού
Βυθίζεται μακριά
Στη γραμμή του ορίζοντα
Εκεί που σμίγουν
ονείρατα και μνήμες
Πουθενά
Ποτέ και πάντα
Ασπόμαυρα λέπια του καιρού
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.Εντάξει