«TΑ ΠΙΟ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΟ να ειπωθούν. Εκείνα που σε κάνουν ακόμα και να ντρέπεσαι, επειδή όταν τα λες οι λέξεις μειώνουν τη σημασία τους -νοήματα που όταν τα είχες στο μυαλό σου περιλάμβαναν τα πάντα, οι λέξεις τα συρρικνώνουν δίνοντάς τους μια καθημερινή συνηθισμένη διάσταση».
«ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΗ, ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ; Τα πιο σπουδαία πράγματα είναι που δείχνουν τον δρόμο προς τα μύχια της ψυχής, σαν σημάδια πάνω στον χάρτη ενός θησαυρού που οι εχθροί σου θα ‘θελαν να βάλουν στο χέρι. Κι έρχονται πολλές φορές που κάνεις εκμυστηρεύσεις που σου κοστίζουν πολύ, μόνο και μόνο για να δεις τους άλλους να σε κοιτούν παράξενα, μην καταλαβαίνοντας τίποτα απ’ όσα τους είπες ή τον λόγο για τον όποιο τα θεώρησες τόσο σημαντικά ώστε σχεδόν δάκρυσες την ώρα που τα έλεγες».
«ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ, ΠΙΣΤΕΥΩ. Όταν το μυστικό μένει βαθιά κρυμμένο, όχι επειδή δεν θέλεις να το πεις, αλλά επειδή δεν υπάρχει κάποιος που θα σε καταλάβει».
«TΑ ΠΙΟ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ να ειπωθούν, γιατί οι λέξεις μειώνουν τη σημασία τους. Δύσκολο πράγμα να κάνεις τους άλλους να ενδιαφερθούν γι’ αυτά που σου ομόρφυναν τη ζωή».
*Αποσπάσματα από το βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, To τέλος της αθωότητας (Στάσου πλάι μου), εκδόσεις Επιλογή.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
