Δεν είναι ο κόσμος που άλλαξε.
Είμαι εγώ που άλλαξα.
Δεν είναι οι φίλοι που έφυγαν.
Είμαι εγώ που έφυγα.
Δεν είσαι εσύ που δεν μπορείς.
Είμαι εγώ που πια δεν θέλω.
Δεν είναι ο κόσμος, είμαι εγώ.
Είμαι εγώ, αυτό θα λέω.
Δεν θα με δεις να κλαίω,
γιατί δεν είσαι εδώ.
Μάζεψα σπόρους μέσα μου
και τώρα θα φυτέψω.
Κι όλα ξανά απ’ την αρχή
θα τα δουλέψω.
Δεν θα βολέψω ούτε τη γνώμη τους,
ούτε την άποψή τους.
Δεν είναι ο κόσμος, είμαι εγώ.
Τώρα είμαι εγώ, αυτό θα λέω.
*Τώρα είμαι εγώ, Σοφία Σταθάκη
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
