Τρία ποιήματα από τις ποιητικές συλλογές «Κομβίο αναμονής», «Απορίες» και «Ροές και θρομβώσεις», εκδόσεις Ιωλκός.
«ΑΦΟΒΙΑ»
Ζηλεύω ένα μονάχα· την αφοβία.
Πώς είναι, άραγε, να ζεις δίχως φόβο;
Πόσο γρήγορα κι απολαυστικά περπατάς
τόσα σου που ρεμβάζεις;
Υποθέτω ότι το βάρος σου είν’ ελαφρύ
και το πάτημά σου ελεύθερο.
Υποθέτω, επίσης
–ίσως να το ζηλεύω κιόλας–
ότι αποκοιμιέσαι σαν παιδί.
*. Αναστασία Στέρπα, από τη συλλογή «Κομβίο αναμονής», εκδόσεις Ιωλκός, 2021
>>> https://iolcos.gr/eshop/titlos/komvio-anamonis/ <<<
«ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ»
Επισημαίνω την αλήθεια
που μόνο αυτή δεν πέρασε
γιατί το δίχτυ που μου πέταξες
ήταν λάγνο.
Χύθηκα στο μυστήριο
της προφητείας. Ακυβέρνητη
με τις ισχυρές παραδόσεις.
Ο ρόλος μου, τροχαλία.
*. Καίτη Κοντώση-Μαγγανάρη, από τη συλλογή «Απορίες (β’ έκδοση)», εκδόσεις Ιωλκός, 2021
>> https://iolcos.gr/eshop/titlos/apories/ <<<
«Η ΕΛΕΓΕΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ»
Ούτε κι απόψε απαρτία
Στη μελωδική συμφωνία της νύχτας
λείπει η φωνή σου
πρώτο όργανο
κι είναι αβέβαιο
αν θα την ξανακούσω ποτέ.
Ίσως αν αφουγκραστώ
να πιάσω τον μείζονα απόηχο
της απουσίας σου.
Απόψε
το πολύ αύριο
πέφτει η αυλαία.
*. Ευδοκία Ζορπίδου, από τη συλλογή «Ροές και θρομβώσεις», εκδόσεις Ιωλκός, 2021
>> https://iolcos.gr/eshop/titlos/roes-thromvoseis/ <<<
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
