Τρία ποιήματα για την γυναίκα

Ο Αγιότατος Έρως Και Άλλα Τινά

Γράφει η Μαρία Κασσιανή Σ. Πανούτσου

05/12/2024

Τρία ποίηματα για την γυναίκα

Το γυναικείο μου φύλλο με περιορίζει στο να καταλάβω απόλυτά  τις άλλες γυναίκες και όμως  όταν αποστασιοποιούμαι και αυτό γίνεται συχνά όσο ωριμάζω, τότε κοιτάζω από απόσταση τα βάσανα της γυναίκας και νοιώθω απέραντη στοργή για τα πάθη της. Ακόμη έχουμε πολύ δρόμο για την ερμηνεία κατανόηση και την εφαρμογή του  σεβασμού στον άνθρωπο.

Μ.Π

Σήμερα ποίηση  Μαρία Πανούτσου 

εικόνες  των:

Marlene Dumas  

Μαρία Πανούτσου

Hung Liu 

Η σκυφτή γυναίκα                                            

συλλέγει λουλόυδια                                                                                                     

λογισμούς                                                                                                            

βανδαλισμούς 

δεν την αγχώνουν

τα αγκάθια                                                                                                                                                                                       

βρίσκεται στου Αυγούστου

τον μήνα -νήμα

ψάχνει τα απομεινάρια                                                                                    

ό, τι περισσεύει                                                                                                                          

το τοποθετεί στην σειρά                                                                                                     

όσο αντέχει  

γροθοκοπάει τον αέρα

και αφήνει στην άκρη όλα τα σύνεργα

η αποθήκη μεγάλη ξύλινη 

με πόρτα ανοιχτή

έξω όσο πιάνει το μάτι

η πεδιάδα λάμπει ίδιος πλανήτης

η ζωή της αρχίζει

με το γκρι του ουρανού

και τελειώνει

πάλι με το γκρί της ώρας          

Το τραγούδι της Αλεξάνδρας

Περπάτησα στις κοφτερές τις πλάκες/

Φύλακας, κόρη και γονιός/

Εγώ στις παγωνιές / και στα σκοτάδια/

Ξεχάστηκα βραδιές / κι’ ήλπιζα/ με κορμιά θεών

Θεοί ή δαίμονες / άνθρωποι και τέρατα /

Ποιός ξέρει /

Με πήρε ο χρόνος/

Και γελώντας με πέταξε  /

Να σκάσω μεσ’ το χώμα/

Συλλογισμός του αέρα/ σκέφτηκα/ τότε

Μα τις ορμήνιες τρόμαξα / ευθύς /και πάλι μόνη /

Τις λέξεις να φροντίσω/

Εδώ με μνήμες / θρύμματα φωνών

/ κουράγιο δίνω  /

Όσο ακόμη η καρδιά /ριγά και αναζητά/

 Privacy plz

Μη με παρεξηγείται

ανήκω σε ένα άλλο είδος

μια άλλη γενιά

πες τε πως δεν υπάρχω

πες τε πως ήδη έχω φύγει

μαζί μου παίρνω

όλους τους μύθους

όλα τα παραμυθία της Χαλιμάς

και αόρατη από πριν

χάνονται τα ίχνη

όπως κρύβεται το φίδι

βαθειά μες στην άμμο

μόνο να

η δική μου κρυψώνα

είναι υγρή και σκοτεινή

ροζ ροζ ροζ ροζ

γλιστερό ροζ

υγρό ροζ

το ροζ μονοπάτι

εκεί που όλα αρχίζουν

και όλα τελειώνουν.

«Ο αγιότατος έρως και άλλα τινά»

Ρapaver rhoea

Η ποίηση κατ’ εξοχήν ερωτική, ακόμη και όταν δεν φαίνεται στο πρώτο πλάνο  της γραφής, μας ανοίγει ορίζοντες για να έρθουμε πιο κοντά στο ‘πρόσωπο’ του ανθρώπου που δεν είναι εύκολο – ακομη -να προσεγγίσουμε με άλλο τρόπο. Η ερωτική ποίηση που δεν αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, είναι απόλυτα πιο  ουσιαστική.

Η ερωτική ποίηση που πραγματεύεται την φυσική κατάσταση που προκύπτει αθέλητα  στους ανθρώπους και τους βγάζει για λίγο ή για πολύ, από τον δρόμο που έχουν χαράξει, είναι μια πράξη που έχει όλα τα στοιχεία μιας επανάστασης, μιας προσωπικής επανάστασης, που είναι και η πιο ουσιαστική. 

«Ο Αγιότατος Έρως και άλλα τινά»: Σύλληψη, έρευνα, οργάνωση και εκτέλεση:

Μαρία Πανούτσου.

[Copyright © Μαρία Σκουλαρίκου-Πανούτσου]

Σημ.

https://en.wikipedia.org/wiki/Hung_Liu

https://en.wikipedia.org/wiki/Marlene_Dumas