Μένουμε σιωπηλοί στο σκοτάδι,
άγρυπνοι με ξεσκισμένα όνειρα!
Οι σιωπές μας
-φιγούρες καραβιών στην ομίχλη-
δείχνουν, υπόσχονται, κρύβονται…
Ζούμε την αγωνία να προλάβουμε,
ποτέ δεν φτάνει ο χρόνος.
Λέξεις πεταμένες εδώ
κι εκεί -υποψίες ζωής-
αναπνοές αποτυπωμένες
στα θαμπά τζάμια…
Μια μικρή αταξία, παιδική σχεδόν,
ζωγραφίζει πάνω τους
μια μεγάλη καρδιά,
που κάνει τα πάντα να φαίνονται γιορτή!
Τους φόβους μας, πού ’γιναν βάρκες
κι αφέθηκαν στο πέλαγο,
ακυβέρνητες στα όνειρα μας…
*Aπό την ποιητική συλλογή “Ελεύθεροι λογισμοί”
Αθήνα νοε 2017 ευ.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
