Όταν αγγίζεις κάποιον ποτέ μην αγγίζεις μόνο ένα σώμα.
Δηλαδή μην ξεχνάς ότι αγγίζεις έναν άνθρωπο και ότι σε αυτό το σώμα είναι όλη η ανάμνηση της ύπαρξής του.
Και ακόμα πιο βαθιά, όταν αγγίζεις ένα σώμα, να θυμάσαι ότι αγγίζεις μια ανάσα, ότι αυτή η ανάσα είναι η πνοή ενός ατόμου με τα εμπόδια και τις δυσκολίες του και επίσης, είναι η μεγάλη Πνοή του σύμπαντος.
Λοιπόν, όταν αγγίζεις ένα σώμα αγγίζεις έναν Ναό.
*Ζαν-Ιβς Λελούπ
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
