Mέσα στον ουρανό καπνίζουν τα μεγάλα καράβια
και πάνω στη γη υπάρχει αυτό το βράδυ ένας
άνθρωπος που γράφει δίπλα σε ένα κερί
κρατώντας ένα στυλογράφο Watermann
Σκέφτεται τα γκρίζα πουλιά που χορεύουν
τους αργούς γκρίζους τους χορούς
όπως σκεφτόμαστε ένα σκύλο που αποκοιμήθηκε
Γνωρίζει πράγματα πολλά που όνομα δεν έχουν
πάνω στη γη και μες στους ουρανούς
που για εκεί πετούν τα μεγάλα καράβια
Τα δέντρα παρακαλούν για σιωπή
Υπάρχει ένας άνθρωπος που γράφει δίπλα
σε ένα κερί
και που σκέφτεται το φεγγάρι
και που σκέφτεται το Θεό
Υπάρχουν επίσης αυτές οι μικρές πεταλούδες
διαφημίσεις του παραδείσου
σπίτι αγγέλων πολύ καλοφτιαγμένο
ιδιοκτήτες κομψών μπαστουνιών
και μεγάλα αυτοκίνητα απλά ευέλικτα αθόρυβα
Οι άγγελοι είναι φίλοι
όταν τους γυρεύουμε μια συμβουλή
πώς να διαλέξουμε γραβάτα
μας απαντούν γεμάτοι θλίψη
Διάλεξε αυτή που πάει με το χρώμα των ματιών σου
Οι άγγελοι εξαφανίζονται μέσα στις φλόγες των κεριών
και δεν υπάρχει τίποτε παρά μονάχα δέντρα
και φυσικά τα ζώα που τα ξεχνάμε
και που κρύβονται
Αυτοί οι τολμηροί γνωρίζουν ότι η σιωπή είναι απαραίτητη
αυτή την ώρα της θαρραλέας νύχτας
αυτή την ώρα που κατεβαίνουν οι προσευχές
και τα τραγούδια πάνω στα σκαλοπάτια τα βαμβακερά
Είναι η ώρα που βλέπουμε τα μάτια
που δεν θέλουν ποτέ να είναι σβηστά
ακίνητα όπως τα σεραφείμ
Άγγελοι του Παρισιού δανείστε μου τα φτερά σας
δανείστε μου τα δάχτυλά σας
δανείστε μου τα χέρια σας
Πρέπει να κοιμηθώ ακόμα για πολύ
και το κεφάλι μου να είναι βαρύ σαν αμαρτία
Πρέπει να πεθάνω χωρίς καμιά κραυγή
μες στη σιωπή που την παρακαλούν τα δέντρα
δίπλα σε ένα κερί
δίπλα στο σκύλο που αποκοιμήθηκε
`
……………………………………………………………………
Άραγες είναι ο ήλιος που δύει
Άραγες είναι ο ύπνος
Άραγες είμαι εγώ
Κλείνω απλά τα μάτια
για να βλέπω καλύτερα
τη χώρα μου
το βασίλειο μου
…………………………………………………………………….
Τα χέρια σου αρπάζουν και δίνουν
τη λησμονιά
Ω διαμάντι ω πηγή
Μεταμόρφωση
Δεν έχω εμπιστοσύνη παρά μόνο στη νύχτα
Δεν έχω εμπιστoσύνη παρά μόνο σε σένα
που το όνομά σου
έχει το σχήμα απ’ τα χείλια σου
Νύχτα
Εσύ νύχτα
…………………………………………………………………
(Mετάφραση: Κώστας Ριτσώνης)
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
