“Ευχαριστώ άρωμα γαλάζιο,
πυρά ζηλευτή.
Ευχαριστώ χαίτη, άλογο, μανταρινιά.
…
Ευχαριστώ τα τσαμπιά του σταφυλιού, το δειλινό,
τη δίψα, τη θέρμη,
τις ρυτίδες, τις αγκαλιές,
τη νύχτα, το χορό στη φωτιά,
την πυκνωσιά του δάσους.
Ευχαριστώ πολύ τον καπνό,
τα μικρόβια, το ξύπνημα,
το κέρατο, την ομορφιά,
το σφουγγάρι, την αμφιβολία
…
Ευχαριστώ για το μεθύσι,
για την τεμπελιά,
για τον αέρα, το δέρμα, τα άλση με τις λεύκες,
για το παράλογο του σήμερα και του αύριο
…
Ευχαριστώ αυτό που γεννιέται,
αυτό που πεθαίνει,
τα νύχια, τα φτερά,
τα μυρμήγκια, τις ανταύγειες,
τον άνεμο, τις ξέρες
…
Ευχαριστώ πολύ για όλα.
Ευχαριστώ πολύ. Ολιβέιρο Χιρόντο,
ευγνώμων.
(Ολιβέιρο Χιρόντο – Πειθώ των ημερών ,Oliverio Girondo – Persuasión de Los días)
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
