Η νύχτα, αρμενίζει
Όπως χθες,
Όπως πάντα,
Στα ήρεμα νερά,
Στα σιωπηλά,
Στα διάφανα,
Και η εξοχή, οι πόλεις,
Τα δέντρα,
Η ύλη
Που συστρέφεται με τον αέρα,
Όπως χθες,
Όπως πάντα,
Επ’ άπειρω,
Με κατεύθυνση τον Ήλιο,
Με κατεύθυνση την ημέρα.
κάτι καινούριο ν’ ανατείλει,
Δίχως σταματημό,
Δίχως ανακωχή,
Με μια πορεία
Αστρική
Και σκοτεινή
Η νύχτα, αρμενίζει
Όπως χθες,
Όπως πάντα.
(μετάφραση: Στάθης Ιντζές)
***
La noche, navegando
La noche, navegando
Como ayer,
Como siempre,
Por aguas de silencio,
De calma,
De misterio,
Y el campo, las ciudades,
Los árboles,
Lo inmóvil,
Rodando por el aire,
Como ayer,
Como siempre,
A miles de kilómetros,
Hacia el sol,
Hacia el día,
Para seguir de nuevo,
Sin descanso,
Sin tregua,
El mismo derrotero
De oscuridad,
De estrellas.
¡Qué motivo de asombro!
¡Cuánta monotonía!
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
