Τώρα υπάρχει ένα κενό ανάμεσα. Υπήρχε στην αρχή. Τότε που δεν σ’ ήξερα. Μετά σε έμαθα. Και τώρα δεν σε ξέρω. Και υπάρχει πάλι κενό.

Κύκλος, κύκλος.
Ίσως όλα να καταλήγουν σε κενό. Ακόμα και το μεγαλύτερο μέρος του σύμπαντος είναι κενό. Ποιος ψάχνει για πληρότητα με αυτή τη γνώση; Οι άνθρωποι. Προφανής η απάντηση. Γιατί αν σταματήσεις να κυνηγάς το αδύνατο, αυτομάτως όλα γίνονται ρουτίνα. Κι όλα πάλι κενό. Αδύνατο, δυνατό. Κύκλος
Αποδοχή, αποδοχή.
Μην λες αντίο, όταν δεν υπάρχει κάτι άλλο να ειπωθεί. Άσε να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι σου και το ποτάμι της ζωής να κυλήσει αγέρωχα, όπως ξέρει αυτό. Το αντίο είναι απόπειρα να κλείσεις ένα κύκλο, όμως κανένας κύκλος στην ζωή δεν κλείνει πραγματικά. Συνεχίζει και μέχρι να αποδεχθείς πως ζεις μέσα του, πολεμάς να τον κλείσεις. Στο τέλος έρχεται η αποδοχή.
Όνειρο, όνειρο
Κενό
Κενό
Νύχτα
Κύκλος

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΟ Ουρανός, Paul Verlaine
Επόμενο άρθρο“Πάλι+Ψάω Παραλλαγές” του Γιώργου Λαζόγκα
Ο Βαγγέλης Ρουσσάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κάρπαθο. Αποφοίτησε από το τμήμα ιστορίας και αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Αγάπησε από παιδί τη Λογοτεχνία, γιατί μέσα από εκείνην ξέφευγε από τον κόσμο που πολλές φορές επιβάλλεται στους ανθρώπους. Έκτοτε ανακάλυψε κι άλλες αγάπες. Όλες είχαν να κάνουν με μικρά - μικρά κομμάτια που κρύβονται μέσα σε ψυχές και περιμένουν να αναδυθούν. Πολλές από τις αγάπες του, τις εφηύρε γιατί ήταν εκείνες που χρειαζόταν, για να μην επιβιώνει μόνο. Τώρα, ξανά μαθαίνει να ψάχνει για χρώματα, και στιγμές και κομμάτια μικρά. Με την γνώση πως δεν θα τα βρει ποτέ όλα. Του αρκεί. Ταξιδεύει.