Μην πεις ποτέ σου δεν είν’ όμορφη η ζωή

Όταν θα δεις το φως να χαμηλώνει,

Όταν τα φύλλα τα ξερά θα πέφτουνε στα πόδια σου

Κι όλα τα σήμαντρα θα χαιρετούν τους ίσκιους

Μην πεις δεν είναι όμορφη η ζωή.

Ο λόφος θα ντυθεί με των ματιών σου την αχλύ,

Τα χέρια θ’ αγκαλιάζουνε την επιτύμβια στήλη,

Και της φωνής σου το πουλί θα μένει πάντα σταυρωμένο.

Όμως μην πεις δεν είναι όμορφη η ζωή.

Της μέρας οι ήχοι δε θα φτάνουν ως τα χείλη σου τα ωχρά,

Ούτε οι ανοίξεις πια θα τραγουδούν κάτω απ’ τα βλέφαρά σου,

Μόνο ένα σύννεφο καμιά φορά θα σε δροσίζει την αυγή

Κι ένα λουλούδι θα πενθεί μετέωρο τη σιωπή σου.

Χρόνια και χρόνια θα περάσουνε, μα εσύ να τη ζητήσεις

Το χρώμα σου να ξαναδείς μες στων αγγέλων το σκιόφως,

Μη λησμονήσεις τ’ άσπρα τριαντάφυλλα,

Μην αμελήσεις τ’ ουρανού τη γύρη,

Μην πεις δεν είναι όμορφη η ζωή.

Την ακατάλυτη μοίρα της πέτρας μη φθονήσεις,

Τ’ άσπιλα μάρμαρα, την παγωμένη στάλα,

Την άφθιτη, που κρέμεται απ’ το δέντρο του καιρού,

Ούτε ένα όνομα γυμνό και πικραμένο σαν τον ύπνο σου.

Μόνο κατέβα πιο βαθιά, πολύ βαθιά, μέσα στην κοίτη

Της γης, όπου ξαπλώνουνε τις ρίζες τους τα κυπαρίσσια,

Ώσπου η βραδιά να γείρει ατάραχη να εμπιστευθεί

Το πιο απόκρυφο άστρο της μες στην υγρή σου κρύπτη.

Κι ύστερα σχίσε της αράχνης τον πλοκό που σε τυλίγει,

Ανασηκώσου με τα οστά γεμάτα μουσική,

Κι αν είν’ ο ίσκιος σου τόσο πλατύς, τους δυο μας να σκεπάσει.

Μα πρόσεξε μη γελαστείς, μη λησμονήσεις,

Μην πεις ποτέ σου δεν είν’ όμορφη η ζωή.


*Τάκης Βαρβιτσιώτης, Η γέννηση των πηγών (1959)
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθρο«Οι άλλες όψεις των βιβλιοπωλείων»
Επόμενο άρθροΧαίρε Πότε, Κική Δημουλά
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.