Θα ‘ρθει μια μέρα

Που θα κοιτάξουμε τον ήλιο
Και θα είμαστε κύματα
Σε παραλίες απανεμες
(Νόμιζα πως ήθελε το πάντα μου.
Κοίταξα τον κόσμο
Κι ήμουν μόνος.
Τόσο μόνος.
Έχουμε μόνο την αγάπη. Είπα)
Θα ‘ρθει μια μέρα
Που θα είμαστε πουλιά
Και θα πετάμε σε ουρανούς
Αργίας. Οι εφιάλτες δεν είναι αλήθεια
(Νόμιζα πως διεκδικούσες το πάντα μου. Είπα
Όσοι περνούσαν. Αυτό νόμιζα.
Καί δεν περνούσαν. Νόμιζα
Ζητούσαν ένα πάντα.
Δεν ζητούσαν.
Δεν ήξερα άλλωστε
Να το δώσω
Έπρεπε πρώτα να βρω
Το θεό μέσα μού.
Ήταν πίσω απ’ όλους εκείνους
Τούς εφιάλτες.
Οι εφιάλτες δεν είναι αλήθεια. Αλλά ο θεός.
Τώρα έχω ένα πάντα να δώσω
Κι έχω επίγνωση)

Ο θεός κάνει αντίλαλο στις λέξεις μού.


Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.