Με την αφή το θειάφι γίνεται χρυσάφι,
θεόπτες πάλι από τύχη· έξω το φως
φθείρεται, αργεί η θύελλα να ξεσπάσει
έλα εδώ, χώμα, κοντά στα μεγάλα
ψέματα, στα μαύρα μαλλιά της έκστασης •
δώσε τα πουλιά στο ποτάμι τους, κράτησε
για σένα το μέλλον των κοραλλιών, ή έστω
τα ζώα των χρωμάτων, καμία λίμνη
καμία πηγή δεν είναι αδιάφορη˙
ένα λιοντάρι μαθαίνει να γλύφει σωστά
τα δάχτυλα των ποδιών μας στην άκρη
των οργασμών, στα γόνατα πέφτει ο καιρός
για λίγα χάδια, φοβάται την άνοιξη
τρέχει να κρυφτεί στο λαιμό σου το παρελθόν.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
