5 Σεπτεμβρίου 1914 – 23 Ιανουαρίου 2018
Σαν περάσουν τα χρόνια, σαν περάσουν
Τα χρόνια κι ο αγέρας έχει ανοίξει ένα λάκκο
Ανάμεσα στις ψυχές μας’ σαν περάσουν τα χρόνια
Κι εγώ δεν είμαι άλλο από ένας άνθρωπος που αγάπησε,
Κάποιος που στάθηκε για μια στιγμή μπροστά στα χείλη σου,
Ένας φτωxός άνθρωπος που κουράστηκε να περπατάει στους
κήπους,
Πού θα βρίσκεσαι εσύ; Πού
θα βρίσκεσαι, ω κόρη των φιλιών μου!
*Μετάφραση: Ρήγας Καππάτος.
Από το βιβλίο “Τα εκατό ωραιότερα ερωτικά ποιήματα της ισπανικής γλώσσας”, εκδ. Εκάτη, 2000.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
