δρόμοι που κυλούν
και χάνονται
και η ζωή
το όχημα
και το καύσιμο
μνήμες καλά
κρυμμένες
σχεδόν αόρατες
ανεπηρέαστες (οι
περισσότερες) με γυμνό μάτι
γυαλιά μυωπικά
της ψυχής έργο.
δρόμοι που κυλούν
σαν τις σκάλες
εμπορικού κέντρου
όχημα και καύσιμο και
πνοή
την ώρα που δεκάδες
ψυχές καθημερινά
τις ποδοπατούν
οικογένειες
χαρούμενες
με ανυποψίαστα
παιδιά
φορτωμένες σακούλες
στιγμές
όνειρα
φιλοδοξίες
θραύουν κι εξατμίζονται
και γίνονται γιορτές
Χριστούγεννα
επέτειοι
διαζύγια
μάταιες
επανεκκινήσεις
κύκλος καλά
αποστειρωμένος
με δεμένα μάτια
βουλωμένο στόμα.
μοναδικό τους
κάλυπτρο
κάποιο είδος
καμουφλάζ
της ασχήμιας που
αφήνει η κενότητα
μάσκες FFP2/KN95
σε πανδαισία
χρωμάτων
μεγεθών
διαλέγεις και παίρνεις.
δρόμοι που
εξακολουθούν να
κυλούν
τρέχουν και στάζουν
ιδρώτα
σε κορμιά επηρμένα
δάκρυα ψιχάλες
ευκαιρίες χαμένες
και σε ελεύθερη
πτώση.
ίσα που αγγίζουν και
χάνονται
σε δεξαμενές
μοιάζουν
σα ροές μεταναστών
και
απομένουν τα
καύσιμα
για να συνεχίσουν οι
δρόμοι
οι σκάλες
οι οικογένειες
οι σακούλες
και τα κορμιά
να κυλούν
εξακολουθώντας να
κολυμπούν
σε φιλοδοξίες
τόσο κοινότοπες
ξεπερασμένες
σπαταλημένες.
συνεχίζουμε…
___________________________________________
*Φωτογραφία Εξωφύλλου: Rene Magritte_Lovers_1928
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
