Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
Παλίρροιες, Iωάννης Τρανίδις
Και όποιος με τ’ άνθος
Τολμά κι εγγίζει το φεγγάρι
Μικρές δροσοστάλες του πλέκουν
Άγγελοι στο κεφάλι
Διαβαίνει σε ανήλιαγα στενά
Με το ένδον του λυχνάρι
Που να φωτίζει το λασπόδρομο
Της παράνοιας
Τους τοίχους να βάφει
Με τις ρονιές της Σελήνης
Και ασπροκέντητα όνειρα
Να κλώθει σε ύπνο ζηλευτό
Με λιτά τα μαλλιά της πτώσης
Αγκαλιά με τον Ζέφυρο
Που τον ξηλώνει πασπαλίζοντάς τον
Νιφάδες ουρανού και ίριδας
Με τον δεξί ώμο απ’ έξω
Γδυτή τιράντα
Σαν άλλος θηρευτής εργάτης
Καθώς θ’ αντιφεγγίζει τ’ άστρο
Σε μάτια από ατσάλι
Θα μαρμαίρουν τη λέξη της ύλης
Σχηματίζοντας το Φύγε
Του αποχωρισμού ρημάδι
Το Έλα της γλυκιάς παρόρμησης
Το Δώσε της απόγνωσης
Μοναχά το σε Αγαπώ το αέναο
Διστακτικά θα το προφέρει