Αν ο άνθρωπος μπορούσε να ονομάσει εκείνο που αγαπάει,

αν ο άνθρωπος μπορούσε να σηκώσει την αγάπη του στον ουρανό

σαν ένα σύννεφο στο φως

αν όπως τοίχοι που γκρεμίζονται,

για να χαιρετήσει την αλήθεια ορθή στη μέση,

μπορούσε να γκρεμίσει το σώμα του, αφήνοντας μόνο την αλήθεια της αγάπης του,

την αλήθεια του εαυτού του,

που δεν την λένε δόξα, φιλοδοξία ή τύχη,

αλλά επιθυμία ή έρωτα,

εγώ θα ήμουν αυτός που φανταζόταν

αυτός που με τη γλώσσα του, τα μάτια και τα χέρια του προκηρύσσει στους ανθρώπους την άγνωστη αλήθεια, την αλήθεια του πραγματικού έρωτά του.

 

Δε γνωρίζω άλλη ελευθερία από κείνη του να είμαι φυλακισμένος κάποιου

που δεν μπορώ να ακούσω τ’ όνομά του χωρίς να ριγήσω’

κάποιου που με κάνει να ξεχνάω αυτή την άθλια ύπαρξη,

που γι’ αυτόν η μέρα και η νύχτα είναι για μένα αυτό που εκείνος θέλει,

και το σώμα και το πνεύμα μου πλένε στο σώμα και στο πνεύμα του

σαν ξύλα χαμένα που η θάλασσα βουλιάζει ή ταξιδεύει

ελεύθερα, με την ελευθερία του έρωτα,

τη μοναδική ελευθερία που με εξυψώνει

τη μοναδική ελευθερία που γι’ αυτή πεθαίνω.

Εσύ δικαιολογείς την ύπαρξή μου:

Αν δε σε γνωρίσω, δεν έχω ζήσει’

Αν πεθάνω χωρίς να σε γνωρίσω, δεν πεθαίνω γιατί δεν σε έζησα.

 


 

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΤα τρυφερά κατώφλια, Ντίνος Χριστιανόπουλος
Επόμενο άρθροΣτάλα / Μonika
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.