περισσότερο από τον κεραυνό,
και θυμώνω με τον κόσμο,
ενώ θα έπρεπε να θυμώνω μαζί σου.
Κι όταν θυμώνω μαζί σου,
δεν είναι επειδή σ’ αγαπώ,
μάλλον είναι, επειδή
δεν αγαπώ τον εαυτό μου.
Μπορώ να ζήσω, χωρίς να σε δω
για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Δεν είμαι θυμωμένη, δεν είμαι πληγωμένη,
είμαι βαθιά ανακουφισμένη,
όχι τη στιγμή που σε συναντώ,
μα τη στιγμή που με πληγώνεις.
Ανακουφίζομαι, γιατί είσαι σαν τους άλλους
κι εγώ μετά, γυρίζω σπίτι μου
με το μαχαίρι μου,
και την ατζέντα μου
και τη φωτιά μου,
χωρίς να ζω ψεύτικα ευτυχισμένη,
ή αναμένοντας κάτι να μου χαλάσει την χαρά.
Την χαρά,
τη ζωή,
τη νέα,
αυτή που πασχίζω να κρατάω μέσα μου ζωντανή.
Κι είσαι το πιο μικρό εμπόδιο,
σε λιώνω με το παπούτσι μου.
Η ευτυχία προκύπτει κατά το ήμισυ της δυστυχισμένης ζωής.
Άσπρο-μαύρο και κορώνα γράμματα,
με έπιασαν τα κλάματα στην παιδική χαρά,
στο σημείο που περπάτησε η ενήλικη μας λύπη
και δε μου λείπει τίποτα πια,
και κρίμα γιατί θα ‘θελα πολύ
να δεχτώ την αγκαλιά,
τη στιγμή που θα μου την προσφέρουν,
όμως πολύ λυπάμαι πως
δεν υπάρχει χρόνος
πια να κινδυνεύσουμε,
παρά μόνο να ρισκάρουμε.
η αγκαλιά είναι κίνδυνος,
στη μέρα που θα ‘ρθει
η μοναξιά είναι ρίσκο.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
