Θέλω να μείνω στη σιωπή,
ώσπου να μη σε νιώθω πια.
Χωρίς τα χέρια τους να μ’ ακουμπούν
και φίλους να ‘ρχονται πολύ κοντά.
Να θαυμάζω την αθωότητα και την δύναμη
στα μάτια των ήσυχων ανθρώπων.
Να μου λείπεις, χωρίς να μου ανήκεις.
Να μου απαντούν οι ψευδαισθήσεις
και οι μηχανισμοί άμυνας.
Να δίνω ευκαιρίες σε ανθρώπους,
ώσπου να έρθει η ώρα να τους συγκρίνω.
Και να συλλαβίζω στα χείλη σου
την έννοια του κενού και της έλλειψης.
Να παρατηρώ τους άσπρους τοίχους και τους μαύρους δρόμους.
Να τους πλαισιώνω γύρω από μια φωτογραφία σου, που τώρα πια με θλίβει.
Και θα σε έπιανα απ’ το χέρι, για να πάμε μαζί εδώ κι εκεί,
και όπου σε έχω ανάγκη.
Και θα λέω σε όλους,
πως θέλω να μένω μόνη μου.
Να μην αφήσω πια τα χέρια τους να μ’ ακουμπήσουν,
κι ούτε άλλους φίλους πια να με γνωρίσουν.
Να φεύγω και να αρνούμαι,
να οριοθετούμαι.
Να κρύβω τις στροφές μου στα διόδια
και εσύ μπρος σ’ ότι νιώθεις, να το βάζεις στα πόδια.
Να σου προσφέρω με την αποχή,
πεισματικά πια να δηλώνω ανακοχή.
Να μην αφήσω φίλους πια να με προδώσουν,
ούτε συντρόφους στην παγίδα του ελέγχου να με χώσουν,
τα χέρια που είναι γύρω μου να μη με σφύξουν πια,
κι όταν επίγομαι να μάθω να ζητώ βοήθεια.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
