Στάθηκε απέναντι μου,
όπως ένα εικόνισμα περιμένει τον πιστό,
να το κοιτάξει στα μάτια.
Να δείξει τη μετάνοιά του.
Να παρακαλέσει για συγχώρεση.
Μα εγώ είχα κιόλας ζητήσει άφεση για τις αμαρτίες μου.
Είχα μετανιώσει για την τόλμη μου,
ήδη από την πρώτη μας συνάντηση.
Είχα προκαλέσει από καιρό την ατολμία μου-
κι όλα τα κομμάτια που συνέθεταν τα σπλάχνα μου,
οργασμικά, με μια αίσθηση τρομερής επιθυμίας,
εκτελούσαν την αγάπη μου επάνω της, δίχως επιστροφή.
Αναγκάστηκα να σταματήσω στο κρεσέντο του πόθου,
στην κορύφωση μιας ηδονής πρωτόγνωρης για τα χέρια μου
που συναντούσαν το δημιουργό τους,
που έπλαθαν έναν καινούριο κόσμο και πλάθονταν απ’ το ίδιο το υλικό ενός παραδείσου,
του οποίου κάποτε υπήρξα έκπτωτος και συναντούσα ξανά μέσα από εκείνη.
Κι όταν στάθηκε πια μπροστά μου
υπέροχη και αθώα,
στοργική και δειλή για όλα τα επόμενα-
αγγιγμένη μονάχα μέσα στα δικά μου όνειρα,
καθώς και εγώ ο ίδιος έτρεμα στο επικείμενο σμίξιμο μας,
ήξερα κιόλας πως αυτή ήταν η τελευταία φορά που ήμουν στο έλεός της.
Και αυτόματα συγχώρεσα τον εαυτό μου για όλα τα βράδια που υπέκυπτα στον κρουνό των πληγών μου.
Των κρυφών αναστεναγμών μου επάνω στην εικόνα της.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
