Δεν υπάρχει ανάγκη για αντικείμενο.
Υπάρχει ανάγκη για σύνδεση. Υπάρχει ένα κάλεσμα για σύνδεση. Αντίθετα με την κατανάλωση που καλύπτει το κενό προς τη σύνδεση.
Ποτέ ένας χορτασμένος dεν επιθυμεί.
Το τραύμα είναι η βασική έλλειψη.
Προϋπόθεση της επιθυμίας. Τραύμα, το βασικό μυστικό. Σημείο 0 εκκίνησης της ευτυχίας που το Εγώ αγνοεί.
Η επιθυμία είναι το προϊόν μιας βασικής έλλειψης. Που οδηγεί από το τίποτα σε κάτι.
Η κοινωνία σπρώχνει τη επιθυμία προς την κατανάλωση αντικειμένου δεν υπάρχει αλισβερίσι από υποκείμενο σε υποκείμενο. Έτσι οι άνθρωποι κολλούν εκεί, με ένα αντικείμενο αντί με έναν άνθρωπο.
Η ερωτική σχέση έχει αντικατασταθεί με την κατανάλωση του αντικειμένου.
Αντιερωτικότητα αντί για έρωτας.
Μέσα από την κατάθλιψη, την α-κηδεία, τις κρίσεις πανικού, τις εξαρτήσεις, ποικίλες χρήσεις κλπ.
Άνθρωποι δυστυχείς. Οι άνθρωποι δεν μιλούν για τον έρωτα γιατί δεν έχουν έρωτα. Μπορώ να απέχω από τον έρωτα αλλά δεν μπορώ να απέχω από το αντικείμενο.
Άν αγγίξουμε τα αντικείμενα του έρωτα άλλων, τότε αγγίζω πραγματικά τον έρωτα;
Ταυτιζόμαστε, τον κάνουμε δικό μας, τον μεταλλάσουμε; Μπορούμε να τον γεννήσουμε ή να τον σκoτώσουμε σύμφωνα με τις ανάγκες μας;
Η ερωτικότητα ως πράξη. Του εαυτού. Του συνδέεστε της σχέσης. Του έρωτα ως ύπαρξη.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
