Η ουσία ή ο ενδιάμεσος, μέσα στον οποίο ευδοκιμούν τα χαρίσματά μας, είναι η αγάπη. Η ανθρώπινη φύση μας υπαγορεύει να αγαπάμε. Ο γιός μου, ο Φάμπιαν, για παράδειγμα, αγαπάει γιατί έχει ήδη επίγνωση της αγάπης- είναι ο ίδιος αποτέλεσμα αγάπης και όσο πιο πολύ τον αγαπάω τόσο περισσότερο το εκτιμά, επειδή έτσι θα έχει την ελευθερία να συνεχίσει να αγαπάει και να δέχεται αγάπη. Όταν περιμένετε να εισπράξετε πρώτα αγάπη, για να είστε έτοιμοι να την εκφράσετε, σημαίνει ότι τα χαρίσματά σας παραμένουν φυλακισμένα.
Σκεφτείτε ένα πίνακα που απεικονίζει μια αγροτική περιοχή με λιβάδια, δέντρα, ίσως και ένα ρυάκι, και μέσα σε αυτή την εικόνα διακρίνετε επίσης έναν άγγελο. Υπάρχει, επίσης, ένα σπίτι που φαίνεται ερειπωμένο από την έλλειψη ενδιαφέροντος και ήρθε η ώρα του να ανακαινιστεί. Το σπίτι αυτό αντιπροσωπεύει όλα τα προβλήματα και τις αδυναμίες σας- τις επαναστατημένες ποιότητές σας. Έτσι, ο πίνακας συμπεριλαμβάνει το εγκαταλελειμμένο σπίτι, τη γραφική εξοχή και τον άγγελο. Εάν θα πρέπει να μελετήσετε τον πίνακα πόσο μεγάλη σημασία έχει να γνωρίζετε πότε ακριβώς ο καλλιτέχνης ζωγράφισε μια ειδική πλευρά του ή με ποιο χρώμα; Δεν είναι πιο σημαντικό να κοιτάξετε με μια συνολική ματιά τον πίνακα;
Το ίδιο συμβαίνει και με τα χαρίσματα. Έχετε ευθύνη απέναντι στον εαυτό σας να εκφράσετε τα χαρίσματά σας και, όπως συμβαίνει με ένα έργο τέχνης, από την στιγμή που έχει ολοκληρωθεί δεν έχει πια ανάγκη από την προσοχή σας. Η αγάπη είναι στην παρούσα δημιουργία με τις ατέλειές της. Ένας τελειωμένος πίνακας δεν αποτελεί προϋπόθεση ζωής για τον καλλιτέχνη- δεν ζει μέσα από τον τελειωμένο πίνακα. Μπορεί να είναι εξαρτημένος από τα υλικά αποτελέσματα που θα του προσφέρει, αλλά οι ποιότητές του εκφράζονται μέσα από την πράξη δημιουργίας του πίνακα και όχι από τα αποτελέσματα.
Όταν κοιτάτε το σύνολο του πίνακα, χωρίς να υπεισέρχεται ο παράγοντας χρόνος, μεταφέρεστε μακριά από το όλον, από το σύνολο της ύπαρξής του. Κοιτάξτε τον συνολικό πίνακα και η κατανόηση θα έρθει μέσα από το γεγονός ότι θα είστε απόλυτα απορροφημένοι από το σύνολο, όχι από την έγνοια για το ποιο μέρος του πίνακα δημιουργήθηκε πότε. Παρατηρείστε πως σκέφτεται ο νους, όταν, από τη στιγμή που θα γνωρίζει πως δημιουργήθηκε ο πίνακας, θα αποκτήσει και κατανόηση. Από την προοπτική του ενεργειακού σώματος ο νους παρέχει μια ενόραση σχετικά με ένα μέρος του πίνακα, αλλά αυτή η μερική αντίληψη δεν θα περιλαμβάνει κάποιο συναίσθημα και κατανόηση για το σύνολο.
*Τα χαρίσματα θεραπεύουν |Manuel Schoch |Eκδόσεις Ισόρροπον |
Μετάφραση: Χριστίνα Σπηλιώτη
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
